آرشیف

در 14 سال اخیر ، والیان ولایت غور در روز های آغاز کار خود به مردم این ولایت وعده سپردند که در دورۀ مأموریت خود؛ علیۀ فساد مبارزه می کنند، در باب حکومتداری خوب و تأمین امنیت برنامه های عملی دارند،  در مشوره با اهل فکر؛ راه حل های عملی جستجو می کنند تا به منازعات داخلی بزرگان این ولایت که سال ها از مردم تهی دست قربانی گرفته است؛ نقطۀ پایان گذاشته شود، با رهبران و مسؤلین وزارت خانه های ذیربط صحبت می کنند تا زمینۀ ساخت و ساز سرک مرکزی که از لحاظ اقتصادی حیثیت دهلیز طلایی را برای افغانستان دارد و مردم ولایت غور را از محاصرۀ فقر و محرومیت نجات می دهد؛ روی دست گرفته شود، در باب ارتقای کیفیت معارف؛ بویژه باز کردن مکاتب دخترانه در مناطق نا أمن کار می کنند، کار را به اهل کار می سپارند، زمینۀ کار را برای تمام جوانان تحصیلکرده فراهم می سازند، در قسمت بهبود وضعیت حقوق بشر، کاهش خشونت علیه زنان و اطفال؛ برنامه های قابل تطبیق دارند و ظاهراً از تمام مردم ولایت غور در هر برنامه؛ همکاری خواسته اند.  درست همان اهداف و راه کار های که همواره در همین چهارده سال؛ از سوی فعالان مدنی، خبرنگاران، علما، بزرگان و نماینده های مردم غور مطرح شده است. اما دیری نگذشته است که هر یکی از این والیان ، در رویا رویی با فعالان مدنی و متنفذینِ که بقای حاکمیت دولت در ولایت غور را مدیون همکاری خود با ادارۀ محلی عنوان می کنند؛ مواجه شده اند و به ناتوانی در مدیریت اوضاع این ولایت، ناتوانی در حکومتداری خوب، ناتوانی در جلب حمایت مردم از دولت و حتی بعضاً به فساد متهم شده اند. با اینکه فعالان مدنی و متنفذین از سوی والیان به امتیاز طلبی و خواست های غیر قانونی متهم شده اند اما سر انجامِ، هر کشمکش و موضع گیری؛ منجر به تغییر در رهبری این ولایت شده است . چنانچه در 14 سال پیسین، ولایت غور از میان تمام ولایات ، در تغییر و تبدیل والیان؛ در جایگاۀ نخست قرار دارد.
صَرف نظر از بحث روی موضوع و آغازگر کشمکش ها؛ هر دو گانگی، برنامه های دولت را به انحراف کشانید، به افراد استفاده گر فرصت  داد که احساسات اکثریت خاموش را به میل خویش سَمت و سو دهند تا وضعیت دگرگون شود و از تمام امکانات و منابع دولتی به قدر کافی سوء استفاده نمایند که قطعاً چنین شد. مِصداق همان اصطلاح « آب را گِل کُن و ماهی بگیر». این تنش ها علاوه بر ایجاد شگاف و خلق ناهماهنگی در رهبری و از دست دادن مدیریت واحد حکومتداری در بیشتر بخش های ادارۀ محلی؛  زمینه را برای هراس افگنی بازتر ساخته و به مخالفین نظام فرصت داد که بیشتر افراطگرایی کنند ، جغرافیای حاکمیت را بر حکومت تنگتر نمایند، به گروگان گیری، کشتار، آزار و اذیت مأمورین دولت بپردازند و از مردم باج بگیرند.
به باور ما؛ در عوضِ این صَفّ کشیدن ها و افزودنِ چالشی بر چالش ها؛ بهتر است که بزرگان، متنفذین، علما و فعالان مدنی ولایت غور در کنار هم بنشینند، طرح همه جانبۀ را که متضمین حکومتداری خوب، جلب حمایت و توجۀ دولت مرکزی مبنی بر حکومتداری خوب، توسعۀ زیر ساخت ها ، تأمین أمنیت بهتر، بهبود وضعیت تعلیم و تربیه در روستا های دور دست و ولسوالی ها، ایجاد شُغل برای جوانان تحصیلکرده، بهبود وضعیت حقوق بشر و کاهش خشونت ها، حل منازعات و جنگ های قومی  باشد به ادارۀ محلی و رهبران حکومت وحدت ملی پیشکش کنند و در آبادی زیر ساخت ها و تحکیم ثبات با حکومت همکاری کنند، از اجراآت قانون دولت؛ حمایت کنند و عناصر قانون گریز را که سنگ بنای چالش ها استند و از زیر بیرق کشور؛ به دیگران کار می کنند؛ شناسایی و مورد پیگرد قانون قرار دهند و موارد را که دولت به خواست های مردم پُشت پا می زند؛ با تعقّل علّت یابی و با مسؤلین مربوطه از موقف مردم صحبت شود تا حِسّ آبادی و آزادی در جامعه نهادینه شود و جامعۀ آباد و متمدن، معارف با کیفیت و پیشرفته، جغرافیای أمن و با ثبات ، فرهنگ یکدیگر پذیری و به دور از تعصّب به نسل های بعدی به میراث گذاشته شود.