آرشیف

به عالم غم فزود هجران مدهوش
به تاريخ يادگار،احسان مدهوش
گلستان معارف بود داييم
معّطر از گل ريحان مدهوش
چوعمرش حسب تقدير اينقدربود
به ايران هم نشد درمان مدهوش
وطن ناز ونيازت بر بوده
به هر عصري كشد،ارمان مدهوش
براي انتقال روح پاكش
فرشته فوج ها، خواهان مدهوش
زمين و آسمان و كوه و صحرا
فغان و ناله و بريان مدهوش
قلم بردست نويسم شرح غم را
جگر پرخون دلم نالان مدهوش
به قدر خدمت سي سالۀ شان
به ليسه ساخته اند،مكان مدهوش
بود چون دستۀ گل پيش تعمير
ببويند هرزمان ، دوستان مدهوش
نداريم طاقت بار گران را
مگر تقدير نوشت فرمان مدهوش
به هر خانه به هر منزل در آمد
هواي پر گل و بوستان مدهوش
هميشه در پي تعليم ودانش
گذشته عمر وهم دوران مدهوش
به دوستان وعزيزان مرحمت باد
كه كردند خون خود، قربان مدهوش
به عازم هم بگويم من سلامي
 كه داردلطف ، بر طفلان مدهوش
به بسم الله هزاران مرحمت باد
كه دارد در بغل ديوان مدهوش
دعاي مغفرت دارد كمال زي
بهشت جاودان ايوان مدهوش