آرشیف

إمام، علامه، محدث، مفسر، مؤرخ و حافظ بزرگ و سر شناس ابو عبدالله محمد بن یزید بن ماجه ربعی ملقب به ابن القزوینی یکی از مشاهیر و بزرگان محدثین و از علمای برجسته اهل سنت و جماعت و صاحب کتاب مشهور سنن ابن ماجه ششمین کتاب از صحاح سته بوده است. موصوف در بیست و هفتم ماه صفر سال 209 هجری قمری مطابق سال 824 میلادی در شهر قزوین متولد گردید، و در روز دوشنبه بیست و دوم ماه رمضان سال 273 هجری قمری مطابق ماه نوامبر سال 886 میلادی به عمر 64 سالگی و بقولی در سال 275 هجری قمری در روزگار خلیفه معتمد علی الله عباسی در آن شهر وفات یافت، و آرامگاه او تا مدت ها در قزوین شناخته شده بوده است. نامبرده معروف به ابن ماجه می باشد، و ماجه را بعضی از مؤرخین اسم جدش گفته اند اما بعضی دیگر از جمله صلاح الدین خلیل بن ایبک صفدی صاحب کتاب الوافی بالوفیات می گویند : ماجه لقب پدر محمد بن یزید قزوینی است. و عده أی هم ماجه را لقب جد او آورده اند. و محمد مرتضی زبیدی متوفی سال 1205 هجری قمری در کتاب تاج العروس ماجه را اسم مادرش گفته است. و آن واژه فارسی است، و  ماج  در زبان فارسی آنکه پیوسته از دهانش از اثر پیری و کلان سالی لعاب روان باشد، و به معنی ماه نیز می باشد، چه در زبان فارسی جیم و ها گاهی به هم تبدیل می شوند و عربان آنرا قمر خوانند. فردوسی نیز در اشعارش ماج را به عوض ماه آورده است، چنانکه در شعر زیر می گوید: 

ادامه مطلب اینجا