آرشیف

صد جفا کرده اگر پــاره کنی ســـینه¬ ی ما

مهر تو بـاز بـورزد دل بی کـــــینه¬ ی ما

پاک گردد زفلک گر رقــم مهر و مهـــش
نرودعکــس جمال تو ازآیینــه¬ ی مــا

قطره¬ یی بیش نیم؛ باز گشا آغوشت
ایکه بحری! به برت گیرتو گنجینه¬ ی ما

گه¬ء افشاندن خون آمده ازچشم رقیب
آنکه پر کرده دل ازکینه¬ ی دیرینه¬ ی ما

آتشِ عشقِ تو زد رخنه به¬ ملکِ دلِ من
کین همه بوی کباب خاسته از سینــه¬ ی مـا

یارب این نغمۀ جانـسوزکی پرداخت، که عود
شرر افروخته درجامه¬ ی پشـمینه¬ ی ما

هوش نایـد به سر «واهِب» مدهــوش دگر
کوست سرمست ز دیدارکِ دوشینه¬ ی ما

۶۱-۱۱-۸۰۰۲
صالحه وهاب واصل
هاند