آرشیف

برای هیچ کس پت و پنهان نیست که امریکا گرفتار بهران اقتصادی، سیاسی، جهانی و نظامی می باشد. سر آغاز تمام بهران ها و معضلات فعلی آمریکا در واقع زاده تجاوز و اشغال افغانستان و عراق با اتخاذ سیاست های غلط و نابکار آمریکا می باشد. مصارف جنگی آمریکا در افغانستان و عراق کمر اقتصاد آن کشور را شکست و منجر به بهران اقتصادی جهانی و ورشکسته شدن بانک های امریکا شد. از آغاز بهران تا بحال بیشتر از هشت میلیون امریکایی کار و موقعیت اقتصادی خوب خود را از دست دادند حتی بعضی خانواده ها در شهر های بزرگ امریکا بشکل دسته جمعی دست به خودکشی زدند که در مطبوعان جهانی و داخلی بنشر رسید. به همین ترتیب آقای اوباما برنامه های علمی و تحقیقی پر مصرف ناسا را به تعویق انداخت و پول آن را وقف مصارف جنگ در افغانستان و عراق نمود.

دیروز جنرال پیترئیوس درمصاحبه ای اظهار داشتند شاید تا ده سال آینده آمریکا در افغانستان بماند و اذعان نمودن دست یابی به پیشرفت آنقدر در افغانستان کند است گویی به تماشای روییدن علف نشسته باشید. درینجا سوال مطرح میشود آیا امریکا تاب ماندن تا ده سال دیگر در افغانستان را دارد با مدنظر گرفتن موقعیت داخلی و خارجی فعلی امریکا؟ جواب آشکار است نخیر، امریکا دلایل بسیار برای رفتن دارد تا ماندن در افغانستان. اما چرا تاکید برای ماندن میکند و دوست دارد چرخ پر مصرف جنگ را در چرخش نگاه دارد. خوب آمریکا حال به سرنوشت روس در افغانستان گرفتار شده است، همانطوریکه برای روسیه اشغال افغانستان سهل بود اما ماندن و خارج شدن از افغانستان کار نهایت مشکل و کمر شکن برای امریکا نیز افغانستان بیشتر شبیه لقمه بگلون بند مانده را می ماند که نه ته میرود و نه بر میاید.

بهر صورت اظهارات جنرال آمریکایی بیشتر جنبه تبلیغات جنگی را دارد و همچو اظهارات با واقعیت های مشهود و محسوس جامعه افغانستان سازگاری ندارد. خیلی بجا خواهد بود اگر بگویم ماندن و یا رفتن نیرو های بیگانه بستگی به مقاومت ملی مردم مسلمان افغان دارد. امروز امریکا قدرت تصمیم گیری را از دست داده است بیشتر سعی میکند بین بد و بدتر (یعنی رفتن و یا ماندن) انتخاب سالم  نماید. اما نه ماندن و نه هم رفتن تامین کننده منافع امریکا در منطقه و جهان نیست.

آنچه آشکار است خروج نیرو های بیگانه از افغانستان می باشد. بعد از خروج نزدیک ترین و قوی ترین هم پیمان امریکا یعنی انگلستان از افغانستان مطمئنا امریکا تاب ماندن در ین کشور فقر زده و غریب را ندارد. دقیقا انگلستان خروج نیرو هایش را زمانی مطرح میکند که دامنه های مقاومت در سراسر افغانستان گشترش پیدا کرده است و از جانب دیگر جنگ نهایتا شدید شده است و تلفات جانی نیرو های بیگانه بی سابقه و در بالا ترین سطحش می باشد. در چنین زمانی اظهارات جنرال آمریکایی بیشتر به ادعای نابجا و شوخی تلخ ( جوک تلخ) می ماند که نه برای عساکر خارجی، نه برای قصر سفید و نه هم برای جهانیان چندان قابل عضم نیست. جنگ موجود روند حیات در منطقه را مختل نموده است، اقتصاد اروپا در نتیجه تصامیم جنگ طلبانه امریکا شدید ترین آسیب را دیده است حتی امروز بعد از گذشت چندین سال بهران اقتصادی هنوز هم ممالک خورد و کوچک اروپایی یکی پس دیگر به روکود اقتصادی گرفتار میشوند اگر حمایت کشور های بزرگ اروپایی نباشد مطمئنا این ممالک سخت ترین روز های شان را میگذرانند.

بر اساس حصائیه های دقیق منابع معتبر مصرف سالانه هر عسکر امریکایی بیشتر از یک میلیون دالر می باشد. یعنی امریکا تنها از بابت مصارف عساکرش سالانه بیشتر از صد ها هزار میلیون دالر مصرف در افغانستان دارد. خوب اگر از گذافه گویی جنرال پیترئیوس بگذریم امریکا حد اکثر نیاز به دو سال زمان دارد تا تصمیم نهایی خروج قطعی و تمامی عساکرش را از افغانستان بگیرید. بیشتر از دو سال افغانستان کنونی برای امریکا غیر قابل تحمل است.