آرشیف

 
دل را به تار مو عجب آن ماهرو ببست
شبگرد را سزاش چنین تا نکو ببست
در باغ خاطرم گلی از آرزو شگفت
با عقل تیز بین دل وجانم  درو ببست
هر چند روی دهر پر از گلرخان بود
خوبان همه خلوص ارادت به او ببست
چون آفتاب صبح به دانش طلوع نمود
بر تیرگی جهل ره  از چار سو ببست
شادم ز بخت وطالع بیدار خود که دوست
با هرکه غیر ماست در گفتگو ببست
حاسد که حال ما نگرد غبطه میخورد
دوران چو بال فکرت آن سفله خو ببست
یک لحظه شیخ شهر نشد خالی از ریا
تا خرقه را زتار رزالت رفو ببست
هر گز قبول نیست نمازی که صاحبش
با باطن پلید به ظاهر وضو ببست
در صحنۀ نبرد سکون از حماقت است
با مشت می سزد دهن کینه جو ببست
وز بهر کسب علم و هنر تا دم پسین
باید به چابکی کمر جستجو ببست
 
نجیب  بهروش
ونکوور –  کانادا