آرشیف

2014-11-17

عزیزه عنایت

آغــــوش فلــک
 

این چه عمریست فلک در پی آزار من است
ریختن خون جگر از ستمش کار من اســـت
 
هر کجا  فتنه زآغــوش فلک ســـر بکشـــــد
جستجو دارد وآن ما یـــل دیـــدار من اسـت
 
بــاو جـود یکه مرا عمر نشــــد شــاد دمــی
هرنفس تا به کنون رنج و غمی یارمن است
 
می نهد  منت بیـجا بــه چــمــن ابــــر بهـــار
رونق گلش و گل دیـــده ء خونبار من اسـت
 
رفت این عمرزکف با همه این شورو فغـان
ظاهـــر افسرده گیم زیـن دل بیمارمن اسـت
 
ای (عزیزه) منما شکوه از این بیش زدهـــر
کین هــمه قسمتی ازبخـت دل آزارمن اسـت