آرشیف

2014-11-7

عزیزه عنایت

آرزو

کنج قــفس نشسته و بستـــانم آرزو ســـت
بی بـال و پـــر هوا ی گلستـا نم آرزوست

گر بگــذری به گلشـــن و بشکفته بود گـل
یــادم بکن که غنچه ی خندانم آرزوسـت

دامن پـر از ستاره شد از اشک چون گهر
رخشنده شب ز گو شه ی دامانم آرزوست

گـر خیمه ی جنـون زدم در دیـا ر عشــق
عیبم مکن کـه سـوی بیــا بــا نم آرو سـت

تــا دست و گریبان شده ام با سپـاه عشــق
چون گل بسینه چاک گریبــانم آرزوســت

مـن مشت خـاک وذ ره ی افتاده ام ولـــی
دیــدار و همنشینی سـلطانــم آرزو ســت

ای غم , برو مزن بــد رء نســل آ د مــی
کز جان و دل براحـت انسا نــم آرزوست

گــر چــه عزیزه دور بــود منـــزل صـا ل
لیکن امید ورحمــت یــزد انــم آرزو سـت