آرشیف

 نازنیــنم!عشــــقِ تو مـکّــــه و میــنای منســت
مـــــاه جبیــــنم! وصــلِ تو اوج  تمنـّای منست
 
گرچـه دوری از برم، امّا نه عشقت دور نیست
خانه ی عشــق و محبـت، منـزل و جای منست
 
در خـیالاتم تو را می بینــم هر شـــام و سحـــر
چهـــره ی  پُر مهـــرِ تو محــوِ تماشـای منسـت
 
خاکِ پایت بوســـم و آنرا به چشمـانــــم کشـــم
چـونکــه آن خـاکِ کفِ پای مسیحــــای منسـت
 
ســــرو و گـــل، لالــــه و سنبل همگی خندانند
چـون به سیــلِ بوســـتان یارکِ زیـبای منسـت
 
خانه خالی، شهر خالی، کوچه ها آرام و ساکت
از سـکــوتِ آنـکـه عشـقـش همه دنیـای منسـت
 
در فراقت شور و غوغا می کنم خارج ز شهـر
لیک شهــر و کوچه ها خسـته زغوغای منست
 
نــازنیـنا! آهـــی جـانســوزِ مــرا مـی شنــوی؟
مـی کــنی بــاور؟  کـه لبخنـدت  تسـلّـی منست
 
صنمــا!  خـواب و خیـال تو چـه بر دامـم کـرد
بِین! چه زنجیـرِ گـران بر گـردن و پای منست
 
لحـظـه هـای فُرقـت و تنهــــاییم از حد گذشـت
گر نیایی ای عزیز! هان مرگ سـودای منست
 
دلِ دیوانه ی عـارف عشـقِ تو خـواهـد و بـَس!
گـرچـه خوبان همگی مفتــون و شیدای منسـت
 
 
عارف شریفی نژاد
شهر چغچران – غور
حمل ١٣٩١