آرشیف

شوق میلــــــرزد ز بیتـــــــابی تمنـــــا میشـــکند
میروم را هی که پای غفــــــلت آنجا میشـــــــکند

مجمــــــر پا گشتـــــه از جوش قــــدم پـر آبلـــــه 
منــــگرم کز شــــــور هردم بـــاده در پا میشکنـد

صــــد هـــــزاران مــژه ی بالا بـــرای دیــــدنش
از خـــم آئینه اش در دیــــــده ی مــا میشکنــــــد

حســــرت لعــــل لبــش آتش زن سیــــــلاب شـــد
قطره چون گوهـر شــود طغیــــان دریا میشکنـــد

تا مقــــــام تــاج گیـــــرد بر ســــر سنگ گــــــهر
هر حباب از شــوق زیــر موج ســـــر ها میشکند

در فراقـش نالــه ی دل خفتـــــه میســازد گلـــــــو
کین شبستان سرمه گــــون هر نالـــــهِ ما میشکند

نیست «واهِب» فارغ از شوق طلب تا پای خاک
آرزو چون ســــــر کشد بالش گل آســــــا میشکند

صالحه وهاب واصل
هالند
02-04-2010