آرشیف

با یک شاخه گل به سلامت می آیم ، و انتطار سالهای دیگر را از تو ندارم ، زیرا میدانم که حرف و عمل تو با هم فاصله دارد ، یک سال حضور تو در زندگیم فقط رنج بود ،  و یاد گرفتم که چطور میتوان خود را مصروف نشان داد . حرف های شاعرانه را گفت : و آنقدر خود را مصروف نشان داد که به یک لحظه آن اعتماد و باور را از من گرفت . دیگر نمی توانم باور کنم که کسی زبان و قلبش راست می گوید  . خوشم استم که زمان واقعیت را بیان میکند و خود بدون آنکه بدانی چه گفتی با تفاوت حرف و فراموشی حافظ واقعیت ها را بر ملا ساختی تنها خدا میداند که چقدر تفاوت بین حرف های تو و راوابط تو با دیگران فاصاله دارد  . یک بار به خود فکر کردی که طرف مقابل با سکوت خود همه چیز را میداند