آرشیف

بسیاری ایه شریفه لااکراه فی الدین را٬ فقط تا قبل از ایمان آوردن تفسیر می کنند. در حالیکه در خود آیه فی الدین گفته شده است – که دین عبارت از آیین و روش که انسان یا روح به کُل یا ذات حق وصل شود ( جایگاه فلسفی و عرفانی دین) اما از مبانی جامعه شناسی٬ دین به گونه از فرهنگ اطلاق می شود٬ که مسبب وحدت و نزدیکی اعضاء جامعه گردد.

در این حالت دین با ماهیت اکراه و جبر یا دهشت و وحشت جهل محض بوده که دولت مردمی را٬ چون طغیان و یا حتی شرک تعریف می کنند. که پسا ۱۹۹۲ از رقابت های جهانی٬ اسلام سیاسی یا اسلام در ماهیت وحشت و دهشت محصول استخبارتی قدرت های جهانی شده٬ که افغانستان تا اکنون قربانی آن٬ گردیده است.

در نتیجه حقوق عمومی در اسلام و افغانستان:

به اساس مکاتب کلامی چون معتزله و اشاعره هیچکس بالای امت در ادوار تاریخی به مثل حضرت مهدی در آخر زمان٬ نام گرفته معرفی نشده است – یعنی هیچ حدیثی نیست که در تفسیر اولی الامر گفته باشد: که در فلان زمان اولی الامر مردم ترکیه رجب طیب اردوغان و از مردم افغانستان آقای احمد یا محمود٬ چنین چیزی در متون دینی که اثبات اولی الامر برای فرد باشد نیست.

بلکی تفسیر اولی الامر در منابع معتبر دینی در معین کردن وظایف و مسوولیت های فرد اول در قانون اساسی ستودنی بوده٬ که مردم به اساس آن انتخاب فرد اول کنند.  

بدون شک پسا ۱۹۹۲ در افغانستان همه رهبران احزاب٬ مدعی اولی الامر شدند. و هر گروهی که اکراه یا دهشت و وحشت بیشتر داشت و دارد در عدم یا فقدان نیروهای خارجی به قدرت می رسند. که این قدرت نامشروع ریشه در استخبارات جهانی می گیرد٬ که بخاطر منافع شان فاقد حقوق بین الملل وارد بازی در منطقه هستند.