آرشیف

 طالبان واژه‌ی است که مترادف آن‌‌را در اذهان عامه؛ تفنگ، ترور، تجاوز، تبارگرایی، تک‌روی، تحمیل و تاریکی شکل می‌دهد. گروه افراطی مجرم، بی‌سواد، کوهی، کج‌فکر و کور راه که از قاطع طریقی، کشتار، وحشت، خودکشی، انفجار و معامله کشور را گروگان گرفته‌اند. نمی‌شود در ادبیات انسانی واژه‌ی را برای تعریف این گروه به عنوان انسان پیدا کرد. عملکرد افراطی، فتوا‌های ناحق، منطق از کار رفته، شرعیت ناروا، حکومت‌داری ظالم، امیر ناپیدا، وزیر قاتل و رعیت بی‌کار، گرسنه و ناتوان از مشخصه‌های شناخت طالبان است.

 سه‌ ساله‌گی سقوط برای زنان ممنوعیت، برای کشور پس مانده‌گی، برای ملت فقر و بیکاری، برای مهاجر افسوس و برای نظام عدم مشروعیت را بجا گذاشته است. ایشان در نخستین اعلام نمادین عفو عمومی شان، تصفیه برای نابودی قومی را آغاز کرده، علیه هم‌دیار شان با مسبب ساختن بغاوت اعلان جهاد داده و سراسر مردم بی‌گناه را به رگبار بستند. آویزان شدن به بال‌های طیاره‌های نظامی آمریکا، کوچ‌های اجباری، مهاجرت بی‌شمار، نبود نان و کار در وطن، خفه شدن گلوی آزادی بیان، منع انتقاد، غصب دارایی‌ها، منع آموزش و کار زنان، ارتقای ظرفیت اضطراری، ارجحیت روابط بر ضوابط، متهم ساختن ملت بی‌دفاع به بهانه‌های مختلف از جمله موارد اند که آبروی افغانستان را در سطع جهانی برده‌اند.

 تک‌قومی ساختن قدرت، تمرکز روی استخبارات، نادیده گرفتن اراده‌ی ملت، عدم مشروعیت جهانی، محاکم صحرایی، نبرد با نیم پیکر جامعه، حیف و میل بودجه‌های حاصله از معادن و‌ کمک‌های بشر دوستانه، بی‌کیفیتی نظام تعلیم و تربیه، نبود پلان و راه‌کار برای رشد زنده‌گی مردم، بیرون رفت از وضع موجود به وضع مطلوب این گروه را به نابودی می‌کشاند. عوامل به قدرت رسیدن این گروه را خیانت ملا‌ها، مدارس دینی، فساد مجاهدین و مفسدین جمهوریت، نبود روند منظم مجازات و مکافات در زندان‌ها و قوه قضاییه، رئیس جمهور‌های بی‌تعهد، استخبارات ساکن، بخش نظامی متکی و‌ وابسته به غیر، ستون پنجم، دخالت کشور‌های منطقه به امور داخلی، تقلب در انتخابات، قوه‌ی مقننه‌ی خاین و عدم درک مسئولیت شهروندی فردی بین اتباع آن کشور است.

 مبلغین دین زیر چتر حکومت‌ جمهوریت هم تحصیل نموده و هم امرار معاش می‌نمودند ولی همه روزه علیه حکومت سنگر می‌گرفتند. سقوط در افغانستان به یک‌ باره‌گی صورت نگرفت. آغاز پروسه صلح دوحه گام اولی شناخت طالبان به روش و‌ روایت دیگر برای جهانیان بود. در دوحه؛ مردم شناختند که طالب قرن ۲۱ با زنده‌گی در قطر، سازش با کامره، آزادی بیان، صفحه تلویزیون و‌ نشستن با کفار، تغییر کرده‌اند. همه از تعامل ایشان با جهان و قدم برداشتن شان با دموکراسی و‌ آزادی بیان حرف می‌زدند.

 اگر بگوییم که حکومت طالبان دوام نمی‌آورد و سقوط می‌کند، اشتباه کرده‌ایم. حکومت طالبان برخلاف معمول پابرجا خواهد بود. فرصتی که برای حکومت‌داری این گروه مساعد شد، آغاز تنش بین اوکراین و روسیه، فلسطین و اسرایل و نیرنگ موافقت‌نامه صلح، حمایت بی‌دریغ پاکستان و‌ تولید بی‌شایبه تروریست توسط مدارس حقانی طالبان شکل می‌دهد. آن‌چه طالبان را دوام‌دار می‌سازد، نبود بدیل و عامل است. جامعه جهانی نمی‌تواند آزموده‌ها را دوباره به آزمون قرار دهد. نداشتن خاطره‌ی خوش از نسل ارباب، مجاهد، قوماندان و مفسد باعث شده است تا جهان خواست‌هایش را مطابق شروط از قبل تهیه شده بر سر طالبان تطبیق کند و بر فریاد ملت بیچاره نرسد. در این‌جا ضرر را مردم عوام می‌بینند. مفسدین و غارت‌گران با جیب‌های پر از پول کشور را ترک کرده‌اند و خود را بر زنده‌گی راحت بیرون وقف داده‌اند. بدبختانه؛ حسادت در موقف و قدرت‌طلبی، امتیاز طلبی و بزرگ‌نمایی مخالفان طالبان نگذاشت تا در این سه سال روند واحد را طرح‌ریزی کند و همه‌ با یک نیت منظم و ‌مشخص که همانا نابودی طالب است، مبارزه کنند.

 این‌که عامل و بدیل برای رهایی از چنگ طالبان وجود ندارد، نباید دست از مبارزات کشید. قلم زدن برای انتقاد از عمل‌کرد طالبان راه مشروعیت شان را زیر سوال برده و وا می‌دارد تا جهان با ایشان کنار نیاید. انصراف از مبارزه باعث می‌شود تا بیل این گروه تاریک دسته یابد و مردم را به عوض ملت شدن، بسوی تاریکی و‌ افراطیت سوق دهند. پروسه‌ی طالبانیزه کردن ملت هوش‌مندانه جریان دارد. جلب بی‌شایبه کودکان در مدارس جهادیه، بی‌اهمیت ساختن ممد درسی مکاتب راه را برای تبلیغ وحشت و‌ دهشت از آدرس مدارس و مساجد هموار می‌کند. اگر آرام بگیریم، سوار مان خواهند شد و ملت را تروریست خواهند ساخت. مبارزه کنید. کنار نیایید. با نقد تان خلاها را برملا کنید. سکوت نکنید. شکنجه نیروهای امنیتی، بی‌هویتی جهانی، مهاجرت، حبس‌های بی‌مورد، ممنوعیت آموزش دختران، افراطیت، ظلم، فقر و بیکاری هم وطن تان را بیاد آورده و قلم بزنید. این قلم، قلب گروه را روزی خواهد شکافت و دامن شان را از سرزمین خواهد شست. به امید اتحاد جمعی و‌ هماهنگی قوی برای زمین زدن گروه مزدور، وابسته، اجیر، جاسوس و تاریک اندیش.

با مهر

فراز «روشنگر»