آرشیف

دو دلداده دو یار مهربان بود

به هم عاشق چو روح و جسم و جان بود

شکوه و عظمت مهران شیدا

ز قصر و شوکتش وردی زبان بود

همان مهوش همان مه روی مهران

مقابل چشم او قصرش عیان بود

دو دلداده به شب بودن هم آغوش

مگر از چشم بد بینان نهان بود

فسون شان فسانه شد به عالم

از آن پس حرف حرف از عاشقان بود

چنین رفت قصه از اجداد نامی

به من گفتند و یادی من همان بود

همین قریه به نام هردو عاشق

بماند یاد گاری تا جهان بود 

……

۱- قصرمهران برج بیگی قصرمهران

۲- برج مهوش که نیمه آن فروریخته