آرشیف

ترس برداشت یا پنداشتن اینکه بسوی نیستی محض کشانده می شویم٬ که قطعاً مرک به معنی نیستی محض نیست. یعنی اوج انرژی و هستی جاوید می باشد٬ چون در دنیا نیز که هستیم با ذایقه شیرینی جان در حیات یا زنده بودن٬ حیات جسمانی را انرژی می بخشیم تا امورات روزانه خویش را٬ مدیریت کنیم.

پس دمیدن روح و موجودیت روح در جسم یا کالبد ما و سفر از این دنیا با ذایقه مرگ در امر متعالی رب می باشد٬ که در قرآن نیز گفته: روح من امر ربی…

جوهر حیات در قلب شدت بسوی اصل خود دارد٬ که حب یا عشق می دانیم و بیدون شک با مرگ آشتی کردن و سفینه عقلانیت بخشیدن در تصامیم می شود٬ که همیش پیروز می باشیم.

این پیروزی یا اهداف را بدست آوردن منوط به نیت نیز می شود که عمق نیت نیز خداست. و از نیت نیک استنتاج سعید و شقی بودن خودرا٬ نیز کرده می توانیم.

در نتیجه: نیت که از جوهر جان و سیر لاخوف یا نترس را٬ طی کرده باشد٬ بی نهایت تاثیرگذار و سازنده می باشد.

لاخوف یا نترش پدیداری هستی اندر هستی…

جان کلام:‌ خوف و ترس عمیق تر از تشویش است. که هر دو ترس و اضطراب از مبانی هیچ وجود را٬ تصرف می کند. فرق ترس و اضطراب اینست: که تشویش کشش بسوی ترس همانا هیچی می باشد.

نظم:

ندای دل!

نترسید نه لرزید، در فنایش بقاید

جوهر روحید، زجسم خاکی برآید

مست نیاید، خام اندر جان خویشید

در این تنور وحدت، بسوزید و بسازید

قید جسم نمانید، سوی بام دل بیاید

هم عرش و زمین، نور و آفتابید

زعشق بتپید، معصیت حج شمارید

خیر و شر کز او، خار و گل نه انتخابید

نه ولد و مولد، نجیب زجان برآید

فخر خلایق، بالیدن مخلوق بگاهید

خموشید و خموشید، زبان زکام نیارید

چو در حرف بیاید، حلقه دار بایستید

فقیری کز دل، رمز عشق بخوانید

کاندر حروف نیاید، در خموشی بنوشید

مطب فوق گرفته شده از رساله روان درمانی

اثر محمدآصف فقیری