آرشیف

بیش از یک هفته از سرازیر شدن سیلاب‌های ویران‌گر در غور می‌گذرد. در این مدت هیچ اقدامی برای پاک‌کاری شهر فیروزکوه، نجات گیرمانده‌گان و بیرون آوردن دارایی مردم از زیر گل‌ولای صورت نگرفته و راه‌های بسیاری از مناطق روستایی هم‌اکنون مسدود است. به‌دنبال بی‌تفاوتی طالبان در مدیریت کمک‌رسانی، مردم خود با وسایل ابتدایی دست به کار شده‌اند. شماری از باشنده‌گان غور می‌گویند که سیلاب‌های اخیر در غور نزدیک به ۱۰ هزار خانه مسکونی، بیش از سه هزار دکان و هزاران جریب زمین زراعتی را تخریب کرده و باعث تلف شدن صدها رأس مواشی شده است. همچنان شاهراه هرات – غور به‌دلیل تخریب جاده‌ها توسط سیل، مسدود است.

شماری از باشنده‌گان غور می‌گویند که آنان با راه‌اندازی برنامه‌های مردمی روند کمک‌رسانی را در این ولایت آغاز کرده‌اند. به گفته این مردم،کار باز کردن مسیر آب دریای مرغاب نیز توسط باشنده‌گان محل آغاز شده است. آنان تاکید می‌کنند که انتظاری از روند کمک‌رسانی طالبان در این ولایت ندارند، زیرا به گفته باشنده‌گان غور، این گروه هیچ برنامه‌ای برای مدیریت بحران و فاجعه سیلاب‌ در غور ندارد.

نور احمد، یکی از باشنده‌گان روستای اسپرف ولسوالی مرغاب، می‌گوید که مردم در این روستا کمک جمع‌آوری و به باشنده‌گان روستای جنداک که در نتیجه سیل آسیب زیاد دیده‌اند، توزیع کرده‌اند. به گفته او، روستای جنداک به‌گونه کلی تخریب شده و باشنده‌گان آن در خطر قحطی قرار دارند.

این باشنده اسپرف مرغاب در صحبت با روزنامه ۸صبح می‌گوید: «همه ما را سیلاب زد و بدبخت شدیم. سیلاب از بعضی قریه‌ها تمام‌ داروندارش را برد و در شماری از قریه‌ها کم‌تر خسارات وارد کرده است. منطقه جنداک را خیلی خراب کرد و تمام قریه را تخریب کرد که هیچ چیزی حتا نان خشک برای خوردن ندارند.»

محمد می‌افزاید: «یک هفته مردم در گرسنه‌گی به‌سر می‌بردند. در این مدت طالبان هیچ کمکی نکردند. پس از آن دیدیم که همه جنداکی‌ها از گرسنه‌گی می‌میرند، مردم همه، هر کس به اندازه توان از کمپل، تشک، بالشت، روغن، آرد و نان خشک جمع‌آوری و به مردم جنداک دادیم. اگر کمک‌های مردمی نمی‌بود، تمام مردم قریه جنداک از گرسنه‌گی تلف می‌شدند.»

وضعیت دشوار سیلاب‌زده‌گان به‌خصوص در روستای جنداک سبب شده است که باشنده‌گان روستا‌های جه، سالدیز، دهور، پال‌بی، رقص‌کن، شورابه و اسفرمان نیز کمک‌های مردمی شامل البسه و مواد غذایی را جمع‌آوری کرده و با استفاده از «کتف» و «مرکب» به دلیل بسته بودن راه‌ها به جنداک انتقال دهند.

بی‌تفاوتی طالبان در قبال شهروندان و نبود برنامه از سوی این گروه سبب شده است تا باشنده‌گان فیروزکوه برای پاک‌کاری مسیرهای رفت‌وآمد حشر عمومی راه‌اندازی کنند.

عبدالعزیز، باشنده شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور، می‌گوید: «سیلاب‌ به‌شمول فیروزکوه به همه‌ جاهای غور خیلی خراب‌کاری کرد و راه‌های داخل شهر را هم تخریب ساخت. دو روز گفتیم ممکن وسایل برای پاک‌کردن مسیر‌های داخل شهر از سوی مسوولان طالبان به کار انداخته شود، اما نشد. همه مردم دست‌به‌دست هم دادیم و حالا کار می‌کنیم. خیلی از سرک‌های داخل شهر و جوی‌ها را پاک کردیم و هنوز مصروف هستیم. اگر خودما مردم اقدام به‌کار نمی‌کردیم، گل‌ولای و ریگ داخل جوی‌ها و بازار بود؛ چون هیچ ارگان دولتی در این زمینه احساس مسوولیت نکرده‌ است.»

از سوی دیگر، چندین هفته از بسته شدن مسیر آب دریای مرغاب می‌گذرد و بسته بودن آب سبب شده است تا چندین روستا در ولسوالی‌های مرغاب و چهارسده به زیر آب برود. تا کنون هیچ اقدامی از سوی طالبان برای باز کردن سدهای آب صورت نگرفته و باشنده‌گان محل خود دست به کار شده‌اند تا با ابتدایی‌ترین امکانات مسیر دریایی را باز کنند.

یکی از باشنده‌گان مرغاب می‌گوید که سه هفته از بسته شدن مسیر آب دریای مرغاب می‌گذرد، اما طالبان تا کنون هیچ اقدامی برای بازگشایی آن انجام نداده‌ و به دلیل تهدید از افزایش بیش‌تر آب، مردم دست به‌کار شده‌اند.

این باشنده مرغاب می‌افزاید: «طالبان که هیچ‌ کاری برای ما مردم نکردند. خانه‌ها را سیل برد و دکان‌ها را سیل خراب کرد؛ اما طالبان هیچ اقدامی نکردند. حالا مسیر آب دریای مرغاب بسته است. هفته‌ها طول کشید، اما طالبان برای باز کردن مسیر آب یک قدم هم برنداشتند. روزانه خطر افزایش آب دریا بیش‌تر شده می‌رود و خود ما مردم اقدام کردیم.»

این سیلاب‌زده مرغاب می‌گوید: «مردم در دره شاه و عروس با قایق‌های دست‌ساز خودشان که هر لحظه امکان غرق شدن می‌رود به داخل دریا هستند تا مسیر آب را باز کنند. ما مجبور شدیم، اگرنه با قایق، بیل و کلنگ باز کردن مسیر آب خیلی سخت است. رژیم طالبان برای ما ماشین‌آلات نداد. مجبور شدیم از امکانات ابتدایی و اندک خود استفاده کنیم.»

گفتنی است که با گذشت بیش از یک هفته از سرازیر شدن سیلاب‌های ویران‌گر در شهر فیروزکوه، مرکز ولایت غور، هنوز مسیرهای مواصلاتی در روستاهای اطراف که ۲۵ کیلومتر با مرکز این ولایت فاصله دارند، بسته است و هیچ اقدامی از سوی طالبان برای بازگشایی آن‌ها صورت نگرفته است.