آرشیف

مسلم است که هیچ نظام و حاکمیت ایدیال در جهان و به دسترس بشریت قرار نداشت و ندارد. ایجاد حاکمیت مدینهٔ فاضله و تحقق این خواب هم در عمل در دنیای امروز ممکن نیست! 

و اما در عالم اسباب و ممکن کشور ها و جوامع مختلف امکانات و سطح انکشاف مختلف دارند و خروج از حالات استنایی بد و بحرانی  روی کار نمودن نسخه های متفاوت را ضرورت دارد! 

اما ما خواهان ایجاد حاکمیت مشروع متداول هستیم  که شهروندان در آن در مطابقت به ارزش های مقبول و مشروع با روشن بودن، از قبل قواعد کار، و شهروندان حقوق و وجایب خود را بدانند و آزادانه درین عرصه حق و فرصت انتخاب ولات امور خود را داشته و با اعتماد به حاکمیت قانون برهمه یکسان باور مند باشند.  

انتخاب آزادانهٔ مسلمان به معنای انتخاب در چوکات اسلام  و ارزشهای آن است. تضمین انتخاب مجموعهٔ مسلمان در چوکات اسلام را پیامبر اسلام ص فرموده است که فرموده أند که:

امت من بر امر ناروا اجماع نمی کنند.  

جامعه افغانی ملا، طالب ، دانشمند و پیشتاز نیز  دارد که شهروند را در انتخابش مساعدت و رهنمایی کند!

 جانب دیګر عین قضیه فسلفهٔ وجودی دنیای امروز که بنده درین فرصت کوتاه با داشتن عقل و ووجود پیامبران انتخاب میکند و از انتخابش جوابګو هستند! هماګونه که همه مردم مسلمان نیستند و انسان راه اسلام و مسلمانی را به نحوی انتخاب کرده که در نتیجه پاداش هم به اساس همین انتخاب داده میشود و است. 

این بحث بخاطر التقاطی نیست که تلاش دارم مستدل سازم که فرصت انتخاب حق هرانسان و از انتخاب خویش پاداش دارد و جوابګو میباشد! مرا چرا تلاش داریم همه چیز را برایش بدون اندکترین چانس انتخاب خط کشی کنیم؟ 

ایمان رابطهٔ انسان با الله متعالی و أمر درونی است و کس از صداقت این رابطه خبر نیست. کسی از الله متعال منکر شد و فتنه نه کرد و به کس نه ګفتن هیچ چیزې از جانب جامعه واقع نمی شود. خود انسان راه جهنم را انتخاب کرد و أز آن جوابګو است.

خوب حال که با تسلط حاکمیت در افغانستان به زور و تفنګ صورت ګرفت، قوانین قبلی ملغی، قوانین  مشروع متداول وجود ندارند و دریک حالت لاقانونی قرار داریم و زمام امور در دست عدهٔ بی تجربه و در عمل دیده شد که بیخبر از دولتداری  قرن حاضر و ګویا در توافق به ارزش های غیر قابل عبور خود است، سوال مطرح است که  کدام   یک از راههای حل وجود دارند؟ 

مستدل و مستند است که تا زمانیکه حاکمیت به صورت مشروع و متداول مشروع بوجود نه آید و حاکمیت توتالیته و یک حزب و حرکت به زور سرنیزه حاکمیت کنند ، حقوق  و وجایب  شهروندی به صورت مشروع و روشن مشخص نه ګردند، ومحاسبات قومی و تأکیدات ایجاد حاکمیت همه شمول  استخباراتی باشد و از تجارب منفی حاکمیت های پراشوتی دست بردار نه شوند و سازمان  ملل متحد و سایر نشستهای جهانی به مفهوم تصمیم در مورد ما بدون ما باشند، ، مشکل و تراژیدی ما ادامه خواهد داشت و ما قربانی درجه اول این حالت خواهیم بود و هستیم! جهان نیز قیمت آنرا خواهد پرداخت! اسناد این تأکید حوادث ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱.

تمام این جوانب منفی و مثبت  را در نظر نه ګرفتن  به حل بحران رفتن و درین میان  عدهٔ از روشنفکران  و احزاب و حلقات خود را راه حل، بدون مشروعیت پنداشتن و حکامیکه وزیر تولد شده و رئیس !؟ با وجود  تجارب تلخ ګذشته، هنوز هم له چشم سفیدیهای  خود به بازګشت معتقد هستند و عوض حل بنیاد در موارد به ماستمالی رفتن و ګویا صلح و استقرار را از زرداری های و آخوند ها توقع داشتن و تصور کردند که دنیا چرا در خدمت ما نیست و …. همه وهمه سادګی های سیاسی ما را ثابت میسازد و ما داریم کهذدر خواب خرګوش و خانی در فهم سیاسی از مسایل داریم. 

اتحاد بر برنامه ودقوت شدن و ایجاد چتر های بزرګ ملی و وطنی که ما را به دفاع از اولویت های ما متمرکز و منافع ملی را اساس قرار داده و  قواعد عملی و علمی کار به خروج از بحران مشترک برویم، آن حالت و وجیبهٔ است که اندکترین تأخیر درآن مجاز نیست! . 

داکتر صلاح الدین سعیدی

۲۲/۳/۲۰۲۴ 

۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸