آرشیف

اگر عاطفه‌ی انسانی ما با خواندن این یادداشت اشک چشمان ما را نه ریزاند دگر هیچیم.

عبدالجبار ثابت، این آدم پست و بی‌وحدان در زمان قدرت خود زمان پایان شدن از ماهی‌پر به دلیل ازدحام به هم‌راهی گاردهایش  همه راننده ها بی‌گناه را با سیلی های محکم زد تا راه را برای خودش باز کند. من با خانه‌واده‌ام از ننگرهار به کابل می‌رفتیم و‌ در راه بندان بند ماندیم.  او که طرف ننگرهار می‌‌رفت در برخورد تصادفی مقابل چشمان فرزندان و خانمم من را هم به جرم هیچ چنان سیلی محکمی زد که اثرات منفی تا سال های زیادی بالای فرزندانم به خصوص دختر کلانم باقی ماند، از آن سال تا حال در پی کشانیدن او و کرزی به عدالت در محاکم خارجی  بودم که بی‌نتیجه ماند. همین کرزی بی‌وجدان هم وقتی من نامه را به طریقی برایش رسانیدم با آقای معصومی رئیس دفترش به جای رسید‌ه‌گی قضیه، قهقه خندیده بود. میاین تفصیل را سال ها پیش نشر کرده ام و به زودی و‌ مستند برای تان باز نشر می‌کنم. این ملعون مردار شد ولی آسیبی که فرزندان من دیدند تا حال به عنوان کابوس وحشت‌ناکی همه‌ی ما را می‌آزارد.

تحت‌سقر و جهنم جایت.