آرشیف

ضمیر کابلوف چند قبل به کابل آمده بود حالا به تازه گی به پاکستان رفته است.

دلچسپ است که در پاکستان وزیر خارجه و مقامات عالی رتبه پاکستانی هیچ یک با ضمیر کابلوف نماینده رئیس جمهور روسیه ملاقات نداشته است، تنها صادق خان نماینده پاکستان در امور افغانستان ضمیر کابلوف را به حضور پذیرفته است.

به عقیده من سیاست های را که ضمیر کابلوف دنبال میکند در دراز مدت هرگز به نفع مسکو نیست، فقط این سیاست ها میتواند سیاست های تجارتی و سیاست های تنگاتنگ گذشته با این و آن باشد.

اگر مسکو و یا ضمیر کابلوف به این باور است گروه های تروریستی بشمول طالبان که در افغانستان حضور دارند بالاخره بطرف مسکو قرار میگیرند و داعش را سرکوب میکنند اشتباه میکنند.

به یاد داشته باشید طالبان یک پروژه امریکایی است در آخر خط طالب با امریکا یکجا حرکت میکند.

هرگز طالب دامن امریکا را رها نمیکند و امریکا هم دست طالب را رها نمیکند این پروژه یک پروژه بزرگی است، روسیه، چین و کشور های منطقه خود را فریب ندهید.

اگر روسیه میخواهد وضعیت فعلی مستلزم آن است که روسیه هر چه زودتر راه حل های امنیتی بدیل و مؤثرتری را ایجاد کند و امیدهای خالی برای رژیم طالبان نداشته باشد. رویارویی با شاخه افغانستانی داعش برای مسکو و شرکای آن در آسیای مرکزی بسیار جدی می شود که به طور کامل به یک نیروی ناکارآمد واگذار شده، علاوه بر این، طرف روسی قادر به کنترل آن نیست.

راه خروج روسیه در بازگشت به یک اتحاد دیده می شود که این اتحاد باید در هر جا و هر مکان که هستند باید منظم شود.

پس مسکو با پول، اسلحه و مهمات از بعضی گروه ها که درگیر جنگی مستقیم یا غیر مستقیم در خاک افغانستان هستند باید حمایت شود تا ملا های خشمگین که در درون طالبان اند در نزدیکی محدوده مرزه های روسیه و کشور های آسیای میانه نگهداشته شوند.

به نظر می رسد امروز مسکو و شرکای آن در منطقه آسیای مرکزی بار دیگر باید از بعضی گروه ها حمایت کنند، اما این بار برای خنثی کردن تهدید شاخه افغانستانی داعش. در اینجا، طرف روسی هنوز یک انتخاب دارد: ایجاد زیرساخت پروژه جدید “ضد خلافت” در شمال افغانستان از صفر یا توافق با گروه که منافع خود را در آن میبیند و فرماندهانش در مورد موضوع تغییر جهت فعالیت نظامی از طالبان به سمت داعش. بدیهی است که تصمیم نهایی طرف روسی باید در چند ماه آینده گرفته شود – فشار زمانی نه تنها با نزدیک شدن به فصل عادی جنگ بهاری در افغانستان، بلکه به دلیل وضعیت سیاست خارجی نه چندان مساعد برای مسکو، که رقبای ژئوپلیتیکی آن، در درجه اول ایالات متحده، به طور فعال و نه بدون موفقیت در حال بازیابی نفوذ در “بازی بزرگ” افغانستان هستند، ایجاد شده است.