آرشیف

همــه دلــــــــگیر اند از آوان پیری

نگردد هـــــــیچ جــا در مان پیری

سن هر چه یک عدد باشــد ولیکن

خـــوش  آیند کی بُود دوران پیری

سفیدی مـوی و آژنگ لب و روی

نـما یان میکــــــــــند میزان پیری

بُود درد و مـــرض با بــد دماغی

گلهای رســــــــته در بستان پیری 

نیـــــــاز و نــــــاله در روی مصلا

بُود پـــــــیوســـــته با گریان پیری

کمــــــــان گردد قدهــر سرو قامت

خورد چون ضربه از پیکان پیری

اگر پــــــیران بدانــــند راز هستی

شــــوند خرســــند از برهان پیری

  نوشته نذیر ظفر 23/18/01