آرشیف

من، دیگر پخته تر از سال پیش شده ام
و به گلهای فروپاشیده ای روی آب ِ ایستاده نمی‌اندیشم

من، اکنون
به یاد شب های نوجوان
به تبسم مرد زیبای اجنبی
به گرمی لبخندهای فروتن مردی که
با یک دست به پیاله ای نشاط چسبیده بود
و با دست دیگرش
بر پوست پاک من دانه های شهوت می‌کاشت، نمی‌اندیشم

من دگر، به یاد خلبان ِ جوان
به یاد جنرال قهرمان
به یاد شاعر خوش زبان
که هر کدام
از دور
در ذهن من
با اشتیاق در اندام من
بوسه های داغ پرورانده اند نمی‌اندیشم

من دیگر بر تنم لحاف نو گسترده ام
لحافی با رنگهای قشنگ امروز
که بر سراپای حس و وجود من گرم پیچیده است.

شهلا لطیفی
تابستان ۲۰۲۲(میلادی)