آرشیف

این گزارش را میخواهم با تشکر از حمایت و همکاری‌های همه کشورها، سازمان‌های ملی و بین‌المللی که در شرایط سخت مردم ولایت غو را حمایت بشر دوستانه نمودند آغاز نمایم، بخصوص در بخش صحت، مواد غذایی و کمک‌های اولیه. زمستان ولایت غور با همه سختی ها و مشکلاتش سپری شد، ولی فقر، بیکاری و مشکلات مردم به دلیل قطع کمک‌های بین‌المللی، الغای پروژه‌ها، قطع معاشات و امتیاز کارمندان دولتی، نظامیان، معلولین، شهدا و متقاعدین و نبود زمینه کار و نبود عواید، هر روز بیشتر می‌شود. غور به دلیل اینکه از ولایات فقیر و محروم بوده است این فقر و مشکلات اخیر شرایط را بدتر از پیش ساخته و اکنون ۹۸ درصد مردم این ولایت، با فقر و گرسنگی روبرو هستند و توان خریدن مواد خوارکی وادویه مورد نیاز خود را ندارند. اطفال زیادی به سوء تغذی رو بروشده‌اند و عده‌ای هم مجبور شدند دختران خردسال خود را به فروش برسانند. اگرچه تاکنون نهادهای ملی وبین‌المللی به اندازه توان به مردم ولایت غور، بخصوص به مردم نیاز مند همکاری نموده ولی هنوز مردم نیاز به کمک و توجه بیشتر دارند. در ولایت غور ۲۴ موسسه داخلی و خارجی ثبت و راجستر است که شامل ۹ موسسه داخلی و ۱۵ موسسه بین‌المللی می باشد. این موسسات هفتاد هزار تن را تحت حمایت قرار داده‌اند.

۲- صحت
صحت یکی از نیازهای مهم انسانی است. بخصوص در ولایت فقیر، کوهستانی و سردسیر غور. در این ولایت یک شفاخانه ولایتی، دو شفاخانه ولسوالی، هشت کلینک صحی جامع، ۲۸ کلینک صحی اساسی، ۴۰ کلینک سب سنتر، یک شفاخانه مبارزه با کرونا که اکنون در حالت معطلی قرارد و یک مرکز تداوی متعادین مواد مخدر وجود دارد. متاسفانه بعد از سقوط، بعضی از برنامه های صحی که از سوی جامعه بین المللی حمایت می شد قطع شده است و اکنون بخش صحت با مشکلات و کمبودات زیادی روبرو است. کارمندان صحت بخصوص شفاخانه ولایتی غور، چهار ماه، مرکز تداوی متعادین شش ماه و شفانه مبارزه با کرونا هم شش ماه می‌شود معاش دریافت نکرده‌اند. کمبود دوا، مواد سوخت و امکانات طبی از مشکلات جدی دیگر بخش صحت است و نیاز به حمایت دارد. درصورت حمایت نشدن بخصوص پرداخت نشدن معاش کارمندان و تامین ادویه، بخش صحت سقوط خواهد کرد و مردم زیادی، بخصوص اطفال و زنان ولایت غور جان های شان را از دست خواهند داد.

۳- معارف در ولایت غور

دسترسی به معارف از نیازها وحقوق مهم انسانی است. در این ولایت ۸۱۸ باب مکتب دخترانه و پسرانه روی کاغذ وجود دارد و دارای۱۷۹۴۴۳ شاگرد که شامل ۱۱۲۰۱۰ پسر و ۶۷۴۳۳ دختر می باشد. هشتاد درصد مکاتب غور فاقد تعمیر، خمیه، آب آشامیدنی و دیگر امکانات درسی می باشد. با سقوط دولت جمهوری اسلامی افغانستان، مکاتب بخصوص به روی دختران مسدود شد و حتی دختران بر خلاف سال های گذشته امسال در زمستان نتوانستند در کورس های زمستانی درس بخوانند. درکنار مکاتب، دارلمعلمین، لیسه تخنیکی، لیسه مسلکی زراعت، و موسسه تحصیلات عالی غور نیز وجود دارد. امید است با رسیدن بهار و آغاز سال تعلیمی ۱۴۰۱ زمینه رفتن همه اطفال، جوانان ونوجوانان چه دختر و چه پسر به مکاتب و دیگر بخش ها مساعد شود و جامعه بین المللی در بخش پرداخت معاش معلمین، سرپناه و دیگر نیاز های بخش معارف و تحصیلات عالی حمایت نماید. طالبان با اینکه برداشت که جامعه بین المللی مکاتب را حمایت می کند، تمام مسولین را از مرکز تا ولسوالی‌ها به بهانه خالی بودن بست ها ویا غیابت برکنار نموده و افراد خود شان را تعین کرده اند تا معاش بگیرند. آنها هرروز افراد خود شان را دربخش های مختلف به شمول معلم، استخدام می نمایند. هنوز معلوم نیست با باز شدن مکاتب، دختران اجازه رفتن دارند یانی. اگر داشته باشند با چی شرایط با چی روش درسی ومواد درسی.

۴ – امنیت
امنیت نیز یکی از نیازهای مهم و از خواسته های مهم مردم است. به طورکلی همه ساله به دلیل زمستان و مسدون بودن راه، امنیت در زمستان به غور نسبت به بهار خوب است و ما طی این سه ماه شاهد مشکلات کمتر امنیتی بودیم، ولی باز هم متاسفانه ۶ نفر از باشنده گان ولایت غور به شمول حبیب الرحمن ملکزاده قوماندان سابق قوماندانی امنیه تیوره در شهر هرات و یار محمد افسر ارتش در مرکز ولایت غور کشته شدند و طی این سه ماه طالبان بار ها دست به تلاشی و باز جویی مناطق و خانه های مردم زدند و مردم بخصوص نظامیان قبلی و خانواده های شان به بهانه های مختلف بازرسی و آزار و اذیت شدند، ولی با گرم شدن هوا و باز شدن راه‌ها، نگرانی از فعالیت مختلف داعش و دیگر مخالفین طالبان وجود دارد. طالبان خلاف فرمان عفوعمومی شان حالاهم نظامیان قبلی را ترور می نمایند و یا زندانی وآزار می کنند. مثال یار محمد افسر ارتش دستگیر شده چشمان، پای ها و دستان اش بسته در مرکز غور تیرباران شده است. از سقوط ولایت غور تاکنون ۲۵ تن در ولایت غور که بیشتری شان نظامیان قبلی هستند در ولایت غور کشته شدن. حادثه انفجار موتر سایکل در درب ورودی شفاخانه ولایتی وحمله بالای محافظین دفتر یونسیف در ولایت غور نگرانی را جدی تر ساخته است.

۵ – جامعه مدنی
از زمان سقوط ولایت غور به دست طالبان تمام نهادها و فعالیت های مدنی مسدود شده است و هیچ نهاد یا فردی حق فعالیت مدنی بخصوص تظاهرات، انتقاد یا دیگر برنامه های فرهنگی را ندارد و تمام نهاد ها مسدود شده است و اکثر فعالین مدنی مجبور به ترک ولایت غور ویاهم خارج از کشور شده اند. فقط چهار تن از این فعالین توانستن به اروپا برسند.

۶- رسانه ها
بعد از سقوط ولایت غور، تمام رسانه های چاپی مسدود و از چهار رادیو خصوصی دو رادیو فعال و دو رادیو دیگر مسدود شد و اکثر خبرنگاران مجبور به ترک غور شدند. فقط دو تن از خبرنگاران غور به فرانسه انتقال شدن سه نفر خبرنگار در ولایت غور اکنون به رسانه های ملی و بین المللی همکار هستند و دو رادیو فعال است ولی باید تمام برنامه های خود را از نظارت طالبان بگذرانند. هیچ گونه خبر علیه طالبان یا موسقی حق نشر ندارند. زنان اجازه حضور در رسانه ها را ندارد و رسانه ها نمی توانند صدای زنان را نشر نمایند و خبرنگاران هم باید خبر مخالف طالبان را نشر نکنند یا مشکلات را در ولایت غور هیچ کس در فضای اجتماعی حق نشر مطلب انتقادی را ندارد و یا گفتن آن را و طالبان هیچ گونه پاسخگویی به رسانه ها ندارند. خبرنگاران بار ها از سوی طالبان خواسته وتهدید به مرگ شدن.

۷- زنان
با سقوط جمهوریت زنان از تمام حقوق سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی محروم شدند تمام نهاد های که در بخش حقوق بشر و حقوق زن کار می نمود مسدود شد به شمول ریاست امور زنان، ندای زن، خانه امن، کمسیون حقوق بشر و نهاد اجتماعی مربوط به زنان. محروم شدن دختران از مکاتب محروم شدن از کار بدون از بخش صحت و محروم شدن زنان از دسترسی به عدالت و اکنون همه زنان ودختران که وظیفه داشتن و تحصیلکرده‌اند، خانه نشین هستن به مشکلات جدی اقتصادی و روانی رو برو هستند وبسیاری مجبور شدن فرار نمایند. فقط رییس امور زنان وسرپرست بخش، توانستن از افغانستان بیرون شوند و زنان که با موسسات ملی وبین المللی کار می نمایند با محدودیت های جدی روبرو هستند وقوانین سخت به انها وضع شده است. حتی زنان در داخل بازار بدون محرم نمی توانند گشت و گذار نمایند، چندین بار از سوی طالبان لت و کوپ شدند. زنان بسیاری هستند که هیچ محرم ندارند خود شان سرپرست خانواده هستند بخصوص خانواده های نیروهای امنیتی که شهید شدند.

۸ – بخش حکومت داری

با سقوط دولت تمام ادارت دولتی غور امکانات اش غارت شد و سیستیم اداری از بین رفت. طالبان که هیچ گونه تجربه اداری ندارند و هیچ برنامه برای حکومت کردن و ارایه خدمات ندارند آنها با آمدن شان تمام مسولین دولت سابق را برکنار و افراد جنگی خود شان را تعین نمودند و هر روز افراد بیشتری را برکنار و افراد خود که هیچ تجریه، دانش ومهارت ندارند به جای افراد تحصیکلرده و افراد به اساس امتحان آمده اند تعین می نمایند و ادارات دولتی بیشتر مثل یک جبهه جنگی است تا سیستم حکومت داری.

۹ – کمک بشر دوستانه
با سقوط دولت نهاد ملی وبین المللی تلاش های جدی برای کمک و حمایت از افراد نیاز مند را انجام دادند تا اندازه توان به مردم کمک نمودند ولی ضمن ناکافی بودن کمک ها نسبت مشکلات جدی و نیاز مندی ها طالبان نیز برای توزیع این کمک ها دخالت می نمایند تاکمک ها به افراد و مناطق خود شان انتقال شود ما از نهاد های بین المللی وملی میخواهم تا به روند توزیع کمک ها نظارت جدی داشته باشند تا افراد مستحق برسد.

۱۰- بخش های اجتماعی

طالبان با وجود بیکاری و فقر مردم هنوز به بهانه های مختلف از مردم عشر وزکات جمع آوری می نمایندو به آزار و اذیت مرم دست میزنند آنها در زندگی خصوصی مردم نیز دخالت می نمایند از پوشیدن لباس، موی، ریش، موسقی، عروسی و بخش های مختلف ومردم درحقیقت اسیر طالبان هستند و طالبان هرچی خواستن انجام می دهند واز تمام کارمندان که در ادارات کار می کنند یک فیصد از مجموع معاش شانرا برای کمک به مدارس دینی جمع آوری وبه مصرف می رسانند که هیچ کس حق دخالت را ندارد.

۱۱- دسترسی به عدالت
باسقوط دولت تمام کارمندان عدلی وقضایی گذشته برکنار شد وافراد جنگی و افراد در گذشته در صفوف طالب محاکمات صحرایی را انجام می دادند تعین شدند. درنظام طالبان کسی حق داشتن وکیل مدافع از خود را ندارد و هیچ گونه طی مراحل محاکماتی وجود ندارد هر گروه و هر منطقه وهرفرد طالب مطابق میل خود مردم را محکمه و جزا می دهد مثال دره زدن زنان، روسیاه کردن و به خر سوار کردن افراد که متهم به دزدی شوند، یا جریمه کردن یک فرد.
ما ضمن قدر دانی وحمایت از همه همکاری ها همکاران ملی وبین المللی خواستار کمک های بشر بخصوص در بخش مبارزه با فقر وگرسنگی، صحت و معارف و نظارت سازمان ملل و همه نهادهای حقوق بشری در بخش مسایل حقوق بشر و ثبت نقش های حقوق بشری و نشر گزراشات و پیگری آن هستیم.