آرشیف

احمد مسعود یک نام نبود. او آدرس مقاومت دوم و یادگار مسعود بزرگ، قوم و زبان بزرگ بود. مردمی می‌خواستند در کنار احمد مسعود از جان بگذرند و مقاومت کنند که از ظلم طالبان به تنگ آمده و اندیشه‌ی آزادی‌خواهی بر سر داشتند. او گپ از نظامِ می‌زد که مردم آزاده و پرچم برابری داشته باشد.

مقاومت دوم پنج‌شیر؛ جان جوانان را گرفت. امکانات ذخیره شده‌ی این دره به فنا رفت. مردم کشته و مهاجر شدند. افتخارات از بین رفت. فقر فرا رسید و پاکستان دست به حمایت طالبان برای پیروزی شان در این دره زدند.

حضور جوانان مقاومت‌گر در دره‌های پنج‌شیر افتخار آزاده‌گی و پرچم نه گفتن به ظلم بود. مردم روز به روز به نتیجه مقاومت امیدوار می‌شدند و می‌خواستند برای کمک به سنگر مقاومت دوم بروند‌.
آنجا گفتگو برای احمد مسعود زیب داشت. می‌توانست از آدرس قوم آزاده، تسلیم ناپذیر و ظلم‌شکن سخن بگوید. هم ترس در درون کابینه طالبان وجود داشت و هم‌ روزنه‌ی برای جلب توجه سیاست‌ کشور‌های خارجی.

نشست فعلی آقای احمد مسعود با امیر خان متقی بدون نتیجه و به نفع طالبان با میزبانی کشور ایران به پایان رسید. اگرچه این نشست قرار بود دور از چشم رسانه‌ها بماند ولی توسط طالبان افشا شد و مهر بدنامی و معامله بر جبین مسعود جوان زده شد. طالبان با این نشست شان، جبین آقای مسعود را رنگ کردند.

آقای احمد مسعود با این کارش اعتماد شرکای سیاسی احتمالی و انگیزش کسانی‌که تا هنوز در زمستان سرد و یخ هم‌چون پلنگ در کوه‌ها شب و روز را به یاد مقاومت سپری می‌کنند،  از دست می‌دهد. دیگر ازبک‌ها با قومانده واحد مارشال دوستم ذهنیت مقاومت و طالب‌کشی را از یاد خواهد برد.

نمی‌دانم در این نشست آقای مسعود از چه موقفی وارد گفتگو شده باشد. او اگر (با استفاده از تکتیک‌های جنگ چریکی) می‌توانست به سقوط چند ولسوالی و ولایت بپردازد، سخن اش زیبا و کلام اش خریدار داشت ولی این نشست اش بیهوده و اشتباه بزرگ سیاسی اش بوده است.

نداشتن مشاور درست، نبود برنامه سیاسی طولانی‌نگر و ناامید‌شدن از موقف باعث می‌شود تا تصامیم عجولانه ما را به منجلاب بدبختی سوق دهد.