آرشیف

همه میدانیم که هفتۀ گذشته جناب رئیس جمهور آقای غنی در راس يک هیئت عاليرتبه عازم امریکا شدند. گفته ميشود دراين سفر تقريباً ۶۰ نفر اقای رئيس جمهور را همراهی ميکردند. قرار معلوم تمام مصارف این سفر از طرف دولت ايالات متحدۀ امريکا نه، بلکه از سوی دولت افغانستان پرداخت گرديده است.
طیارۀ کام ایر طور چارتر ميان کابل – واشنگتن – کابل برای چهار روز از طرف ادارۀ امور رياست جمهوری به کرایه گرفته شده بود. طوريکه گفته ميشود، کرايۀ فی ساعت پرواز و توقف آن مبلغ ۲۵۰۰۰ دالر امريکائی، کرايۀ موتر های که از یک کمپنی شخصی توسط سفارت افغانستان به کرایه گرفته شده بود و هیئت افغانی را از میدان هوایی – به اقامتگاه شان – به ميدان هوائی در واشنگتن انتقال میدادند فی موتر اضافه‌تر از ۵۰۰ دالر امريکائی گفته شده است.
همچنان مصرف دعوت شام اول که توسط سفارت افغانستان در واشنگتن ترتیب گرديد و دران تعدادی از سیاستمداران امریکایی نیز دعوت شده بودند، به دوش دولت افغانستان بوده است.
بطور خلاصه، مجموع مصارف پرواز چارتر طیارۀ کام ایر، کرایه موتر ها و مصارف هوتل محل اقامت این ۶۰ نفر بشمول غذا و  ساير مصارف متفرقه، از پول بیت المال پرداخته شده است.
منظور از يادآوری اينهمه مصارف گزاف در سفر  مذکور اينست که اگر رئیس جمهور آقای اشرف غنی و همراهانش در ايالت متحدۀ امریکا بعد از بازگشت، کدام دست آورد ملموسی به نفع پايداری نظام، مهار دامنۀ جنگ، برقراری آتش بس و تغيیر مثبت در وضعيت اقتصادی زنده‌گی مردم کشور با خود به افغانستان به ارمغان بياورند، واقعاً به اين همه مصارف می ارزد. اما آنچه را تا هنوز در مورد سفر شنیده ایم اينست که آقای غنی و آقای عبدالله با جوبایدن و با بعضی از اشخاص و افراد دیگر ملاقات های داشتند، همچنان آقای حمدالله محب هم مصاحبه‌يی را با صدای امریکا انجام داد. اما دانسته نشدکه ساير افراد دیگر بخاطر چه رفته بودند؟
هنگام ملاقات، جوبایدن گفته است که ما نیرو های خود را از افغانستان خارج میسازیم و وعده داده است تا به قوت های مسلح و مردم افغانستان کمک های نظامی و انسانی خود را ادامه میدهد. درحاليکه اين حرف ها تازه نبوده، قبل از سفر هم اين وعده و وعيد ها داده شده بود.
علاوه بران، ما انتظار داشتیم که علی الرغم خلاف‌ورزی عنعنۀ ديپلوماتيک استقبال هيئت بلندرتبۀ يک کشور از طرف مقامات امريکائی در ميدان هوائی واشنگتن؛ شايد جوبایدن رئیس جمهور امریکا، وزیر خارجه و یا هم معاون آن در پايان سفر، يک کنفرانس مشترک مطبوعاتی با آقای غنی برگزار کنند. اما متأسفانه از کنفرانس مشترک مطبوعاتی هم ابا ورزیدند و تنها آقای غنی با چند نفر محدود کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردند.

از طرف ديگر طوريکه معلوم ميشود، توافقنامۀ امنيتی کابل و واشنگتن که در آغاز دورۀ اول رياست جمهوری آقای اشرف غنی با جانب امريکائی ها به امضاء رسيده بود، به باد فراموشی سپرده شده و هيچ يک از طرفين نه ازان يآدی ميکنند و نه هم به آن کدام پابندی نشان ميدهند. بنابرآن به نظر ميرسد که وعده های شفاهی اخير آقای بايدن و مقامات مسؤول ايالات متحدۀ امريکا، شايد جز دلخوشی چند روزه چيزی ديگری را در پی نداشته باشد.
بدينترتيب بسیار واضح است که سفری بدون هيچ دستاورد با اين همه مصارف هنگفت از بیت المال، جز ضايع ساختن دارائی عامه و حيف و ميل آن هيچ چيز ديگری را در قبال نداشته است. مردم فقير و تاريخ در برابر همچو مصارف، قضاوت سختگيرانه و عادلانه خواهد کرد.