آرشیف

بد بختی ما گناه بیگانه نبود
پیوند من و شما صمیمانه نبود

در جنگ اول و دوم جهانی برای اطفال و زنان کمتر آسیب می رسید ولی حالا کسانی هستند که بنام اسلام و دین که در حقیقت نه خدا را می شناسند و نه به دین و اسلام باور دارند اطفال بیگناه را می کشند، نمیدانم گناه اطفال معصوم چیست؟ آیا این اطفال را به جرم مکتب رفتن و یا به جرم آموختن درس و تعلیم میکشند؟ یعنی چه ؟ تا چه وقت !
بیبنید مردمان هزاره و هموطنان ما بخاطر این وطن، چه میکشند، از یکطرف تبعیض قومی و زبانی از جانب دیگر تبعیض هدف گیری تروریستان وحشی، گاهی اطفال بیگناه را در شفاخانه ها قطعه قطعه میکنند و گاهی در مکتب و گاهی هم در مسجد…. واقعاً درد آور است.
بیایید عادلانه قضاوت کنیم، مردم افغانستان همه قربانی داده اند اما قربانی را که مردمان هزاره ی ما طی سال های اخیر داده، هیچ کسی نداده است.
چقدر هر روز فرزندان ما به قربانگاه فرستاده شود، چرا ؟ این وضعیت باید تا چه وقت ادامه یابد؟
خوب میدانم هنوز دستان مرموز و خائنانه ی علیه این مردم با عزت و با شرف در حال توطئه چینی اند هنوز وحشت آفرینی میکنند. هنوز اینها را بنام این و آن متهم میسازند.
چقدر جای افسوس و درد آور است.
باید تا چه وقت این وضعیت را تماشا کنیم، نه کسی درست امنیت را میگیرند و نه کسی بعد از کشتن فرزندان ما خود را مسئول میداند؟ باید تاچه وقت تماشا گر این همه قتل و کشتار باشیم.
مردم را مجبور نسازید که حرکت کنند و  بالای دفتر سازمان ملل در کابل، و بالای سفارتخانه ها و دفاتر دولتی حمله کنند.
آقای غنی و عبدالله دیگر گپ از غم شریکی و تسلیت گذشته است، حالا انسانیت، اسلامیت، عزت و حیات و زندگی مردم زیر پا شده است دیگر مردم را فریب ندهید. مردم افغانستان میدانند که کی در حمایت کی قرار دارد و حکومت نمیتواند از کنار این همه حوادث هولناک به ساده گی بگذرد. دیگر حکومت نمیتواند که بگوید ما غفلت نکرده ایم، بلی شما غفلت کرده اید، غفلت کرده اید، غفلت کرده اید..‌‌‌.
دیگر تحمل این وضعیت به نقطه ی آخر رسیده است، این هرج و مرج ها خیلی خطرناک است ما را مجبور نسازید بخاطر بقای زند گی مردم خود دست به هر اقدامی بزنیم.
زمامداران افغانستان باید بدانند که دیگر کارد به استخوان رسیده است نشود وضعیت از کنترول خارج شود.