آرشیف

از آنجا ییکه مردم افغانستان تشنه صلح وآرامش هستند با شنیدن ناقوس صلح خیلی  ذوق زده میشوند وبدون در نظر داشت اجندا مولفه ها وپیامد ها  سطح امید واری هارا بلند میبرند. که چنین نیست .من نمیخواهم منفی بافی کنم ویا سنگی به شیشه آرزو های شما بزنم فقط میخواهم همو طنان در قید اوهام وآرزو های خام ودرو غین نباشند.
احتمالا در ماه اپریل یک‌جلسه  دایر شود که دران نما ینده های کشور های مختلف وحتی از ملل متحد شرکت کنند اما از افغانستان چه کسانی شرکت خواهند کرد؟
از لست که در رسانه ها نشر شده معلوم میشود چند تن انسان های متحد المال، معامله گر ، تکراری و عاملان بد بختی افغانستان  و سکان دار هر جلسه اند که طی دو سال بین مسکو ودوحه وعشق آباد وچین وپاکستان تند دویدن وتند نفس کشیدند وسست وبی نتیجه بر گشتند حاصل تمام تلاش های شان هیچ وباز هم بدنبال یک هیچ دیگر.
امید وارم در جلسات صلح استانبول و مسکو  چهره ها  تعویض شوند. شخصیت های  استادان جامعه مدنی روحا نیون آگاه ومتنفذ  محاسن سفیدان  محلی که عملا درد ورنج جنگ را لمس میکنند در جلسات شرکت کنند والا امید واری به صلح خیلی کم است چون نیمی از مشکل افغانستان همین  آقایون‌مجلس نشین اند.
در کنار این همه نا باوری ها تا هنوز طالبان نگفته اند ازین جلسات چه میخواهند.؟مقامات روسی اعلان کردند که از ادغام طالبان  به دولت موقت یا مشارکتی صلح حمایت میکنند .کدام اد غام ؟ مگر طالبان قبول کرده اند که مد غم میشوند ویا یک خوراک‌مطبوعاتی در فضایی سیاست باد شده؟
باید بخواستها وشرایط طرف مقابل یا طالبان هم نگاه کرد. وبعد دید که ما تا صلح چقدر فاصله داریم.با همین عناصر وبا همین بر نامه راه صلح دراز وگره کور بحران همچنان  پنهان وپو شیده است.اگر کشور های ذی دخل بشمول تر کیه وروسیه در صدد تکرار چهره های آزموده شده باشند مردم بجای حمایت  صدای اعتراض بلند خواهند کرد.