آرشیف

در زیر چتر جمهوریت و نظام حکومت داری کنونی؛ سربازان مبارز، سنگر شکن، شجاع و وطن دوست کشور از تمامیت ارضی، استقلال، حاکمیت ملی، عزت و داشته های معنوی کشور دلیرانه دفاع نمودند و حتی در این امر جان های شیرین خویش را سپهر ساخته، قربانی های جانی متقبل شده، پسران خویش را یتیم و زنان را بیوه ساخته اند ولی به آرزو و آرمان استقلال مبارزه نمودند.  
در این جریان، دشمنان وطن با تجاوز، حمله، هراس افگنی، وحشت و دهشت خواب را از چشم های مردم شریف این وطن ربوده و زندگی مسالمت آمیز شان را با خشم، ترس، نا امیدی استقبال نمودند. زنان را از حقوق شان محروم ساختند، نان آوران خانواده را از بین بردند، اطفال را با آتش زدن مکاتب از درس خواندن و آموزش محروم نمودند و در کل کشور را به نا آرامی و تخریب کشانیدند‌.  
تشکیل نظام، حکومتداری خوب، دفتر داری، مبارزه با فساد، ایجاد شفافیت، تمثیل دموکراسی، شعار آزادی، آزادی بیان، مشارکت سیاسی، برگذاری انتخابات شفاف، سری، آزاد و عادلانه، مساوات حقوق جندر، کمپاین های آگاهی دهی، تنظیم امور دفتر داری، تجارت آزاد و سرمایه گذاری تجار، آموزش و تعلیم و تربیه، آغاز پروسه مجازات و مکافات بین اتباع کشور به خاطر رشد و عبرت، تامین امنیت، حفط ارزش های دیپلماتیک کشور به سطح بین الملل، انتقال قدرت بصورت مسالمت آمیز، تفکیک سه قوه، فراهم سازی فرصت استقرار صلح و ادغام مجدد، داشتن اردوی مجهز و آموزش دیده…! از جمله مهم ترین افتخارات نظام بنیادی جمهوریت است که ما صاحب آن هستیم. 
نادیده گرفتن این همه افتخارات در واقعیت نادیده گرفتن خون شهدای است که یا از مردم عوام و بی گناه قربانی گرفته است و یا خون شهدای سنگر داغ دفاع و مبارزه فراموش شده است. این جفا قابل بخشش نیست و مردم رنج دیده افغانستان هیچگاه حاضر نیستند با خون شهدا معامله صورت گیرد و همه افتخارات بکلی از بین برود. 
صلح زمانی برقرار خواهد شد که طرف مقابل به ارزش واقعی صلح پی ببرد. تشدید حملات خونین تروریستی، تهبیه ماین های مقناطیسی، ترور خبرنگاران، آتش زدن مساجد، شهید ساختن علمای کرام، تخریب و بربادی پروژه های عام المنفعه، مشورت با اجنبی برای اجرای کار، حنجره کشور های بیگانه شدن…! موارد اند که نشان می دهد دشمنان افغانستان باورمند به صلح و آرامش نیستند. 
ما زمانی کنار آمدن با دشمن را مناسب می بینیم که دشمنان به معنی واقعی کلمه صلح تن دهند. در جریان مذاکرات صلح دست از هرگونه انتقام، قتل و برادر کشی بردارند و سرانجام به شعار آتش بس رضایت کامل و واقعی نشان دهند. بعد از موافقه از وارثین شهدا معذرت خواسته و در برابر رشد، توسعه، شکوفایی و آبادی وطن دوشادوش نظام کنونی ایستاده و کاروان را به سر منزل مقصود برسانند. 
آنجاست که خداوند متعال برای جمله مردم افغانستان آرامش و صلح سرتاسری می آورد و دیگر شاهد اشک یتیم، آه بیوه، زخم سرباز و تابوت خون کفن هم وطن خویش نخواهیم بود. همه همانند برادر در پهلوی هم، بدون تعصب زندگی خواهیم کرد. 
در آخر، سخنی از قهرمان ملی شهید احمد شاه مسعود: "اگر آزادی ما زیر سؤال برود، اگر غرور ملی ما درهم شکسته شود و اگر استقلال ما نابود گردد، در آنصورت زندگی برای ما کوچک ترین لذت و ارزشی نخواهد داشت."