آرشیف

من این فلم رابرای شاگردان غور مثبت تعبیر مینمایم وننگ برجبین حکومت میدانم ، این فلم علاقمندی وعشق ورزی شاگردانی را منعکس میسازد که در شرایط طاقت فرسا درس می خوانند و اموختن علم را وجیبه شرعی وضرورت زندگی خود میدانند.

غوریان درس را به خاطر محو جهل ونادانی می خوانند،  به شرایط سخت وطاقت فرسا درس می خوانند تا به دانشگاه هاشاگرد ممتاز باشند که هستند.

صدها ملیارد دالر توسط کشور های مستعمره در افغانستان سرازیر شد اما پول های از باد امده تحت عنوان کد های خیالی توسط حاکمان دزد وغارتگرحیف میل شد .

کاش کد۹۱ وجود نمیداشت واگر وجود میداشت جهت اعمارمکاتب وانکشاف کشور صورت میگرفت.

کاش مالیه کردیت تلفون پدران این اطفال که در زیر خیمه درس می خوانند توسط حکام دزدی نمیشد وبرای این اطفال مکتب اعمار میگردید، کاش پول مبارزه با کرونا را حکام دزدی نمیکردند وانرا مکتبی برای این اطفال میساختند.

کاش به جای دسترخان ملی/چورملی برنامه مکتب سازی ملی روی دست گرفته میشد.

صدها کاش وجود دارد اما گوش شنوا وجود ندارد.

به عنوان شهروند غور از برادران وخواهران عزیز خود می خواهم درس را به خاطر محو جهل، کسب علم و اینکه اموختن علم فرض است بخوانند نه برای کسب وظیفه، زیاد غوریان با ظرفیت وبا دانش وجود دارد اما نظام ظالم جای ندارند وانها حاشیه اند.

برای دیدن فیلم، اینجا را کلیک نمائید