آرشیف

آهنــــــگ جـــــــدایی مینماید
من وحــــــشت بیشمار دارم

هنـــــــگام جوانی با وفا بود
ازپیــــــــری دلی فگار دارم

دل غرق بخون و لب بخنده
خوش مشربی از انار دارم

بی آتـــش و دود جانگدازم
از آه دلـــم شـــــــرار دارم

در باغ اگــر چه خانه کردم
بالین به محـــیط خار دارم

کس نیست نصیحتش نماید
ناصـــح نه درین دیار دارم

نی زاهـدم و نه باده نوشم
نی عادتی در قمـــــار دارم

مار اســــت مگر به آستینم
کز خویش بخود خسار دارم