آرشیف

پیشبینی تحولات سیاسی در افغانستان خیلی دشوار است.
۱. ما استقلال سیاسی و امنیتی نداریم یعنی وابستگی حق استقلال عمل و تصمیم گیری را از ما گرفته است.
۲. هئیت مذاکره کننده درد مشترک ندارند اصلا درد ندارند، چون درد و رنج را ملت میکشد، لذا به دنبال علاج مشترک نیستند.
۳.خوبی گپ‌ در این است که نخستین سخنران گفت اینجا حرف غالب و مغلوب نیست به دنبال اعلان‌ پیروزی از طریق جنگ‌ نباشید، این برای طالبان یک‌ تنبیه بود.
۴. بدی گپ اعلان بی طرفی آمریکا در تایید نوعیت نظام آینده افغانستان بود که حتی امارت طالبانی را منتفی نمیسازد، جمهوریت را هم تاکید نمی کند.
۵. عدم اثبات حسن نیت از طرف طالبان مایوس کننده بود چون نیروهای شان را درین روز به جنگ‌ و خشونت تشویق کرده بودند.
۶. جرقه امید حمایت کشورهای مختلف از ارزشهای دموکراتیک و انتقال مسالمت آمیز قدرت از طریق رای مردم بود.
۷. با در نظر داشت اختلاف در خواستها و سلیقه های دو طرف توافق بر سر آتش بس و تشکیل حکومت مشترک و ائتلافی بعید به نظر میرسد.. ولی باز هم زود است باید منتظر نشست و دید که طرفین مذاکره کننده بدون‌ میانجی دیگران به چه توافق دست میابند.
۸. اگر طرفین مذاکره کننده خود به یک‌ توافق نرسند ضرورت به مداخله و میانجی میشود یعنی کشورهای ذی نفوذ و موثر.
۹. جامعه جهانی ازین‌ مذاکرات طولانی و نفس گیر امریکا و طالبان نتیجه میخواهند. امریکا هم به بینی خمیری نیاز دارد پس چه میشود؟ ساختار شبیه متولد جلسه بن در راه است، نه طالب نه حکومت نه امارت نه جمهوریت. دولت اسلامی افغانستان با رهبری نا شناخته و کابینه بیطرف تا بهانه بدست امریکا بدهد تا پایش را از افغانستان بکشد.
۱۰. در فرجام حکومت موقت ضعیف با پیامد انارشیزم و جنگ های محیطی و قومی در تقدیر افغانستان خواهد بود.
۱۱. امریکا همیشه نظر به منافع خودشان موضع اتخاذ می‌کنند جاییکه دیموکراسی و حقوق زنان و انتخابات و جامعه مدنی به نفع شان بود از آن واژه ها استفاده می‌کنند و جاییکه حکومت طالبانی به نفع شان بود دیگر نیازی به دیموکراسی و چیز های دیگر ندارند همین چند روز قبل ترامپ مگر نگفت که من ولیعهد عربستان را در موضوع قتل قاشقچی نجات دادم و گرنه نابود می‌شد مگر اینها دادگاه لاهه را به خاطر جنایت جنگی سربازان شان در افغانستان تحریم نکردند که حالا از طالبان حمایت نکنند ای کاش نزده سال قبل از نظام طالبانی حمایت می‌کردند که حداقل بالاتر از صد هزار جوان ما نابود نمیشد حداقل چند ملیون انسان آواره نمیشد و هزاران گرفتاری دیگر بوجود نمی آمد تازه ملت مظلوم صلح همراه با وحشت را در زیر سایه نظام طالبانی تجربه کنند.