آرشیف

 
درسرزمینِ بن بست
         ردای چرمی پوشان
         ودستارپرستان
          وچپن به دوشان
                           ره نمای آدم هایند.                  
 
          [  ]      [  ]
 
پرنده
         آبی زلالِ اوج را
                       نمی شناسد
و درگستردگی تشنگی
                  نشانه یی نیست از آبشاری .
 
          [  ]      [  ]
 
نایاب است بشارت
و در شب نامه یی
                   اشارتی
                      از برگشتِ چراغ ناپیدا.  
 
          [  ]       [  ]
 
اندیشه های تبرگونه
          پراگنده میسازند
                            تباهی را
و شاعری
       ـــ در فصلِ سایهء خنجر ـــ
سوگْ سرودی
        برای مردنِ باور
                      نمی سراید .
            
              دوهزاروهژده
                  برلین