آرشیف

گفتگوی ویژه خانم فرحناز فروتن در تلویزیون یک با محترم امرالله صالح روایتی به عبارت دیگر بود. در این قالب؛ سوال ها، جاندار و به موقع ردیف شده بودند تا سقف حاکمیت، سیاست و مدیریت صالح را متزلزل سازند. در حقیقت؛ هر سوال بر موضوعی بستگی داشت و گشایش هر گره، راز های بی شماری را هویدا می ساخت. 
کُنش آقای صالح در برابر هر سئوال رضایت بخش بود. صالح را با چهره ی دیگر در سیاست دیدم. آنکه همیشه انتقاد می کرد نه بلکه آنکه فقط از حاکمیت، شخص دوم بودن، قدرت صلاحیت، هماهنگی و اقتدار سخن به زبان می آورد. عملکرد قبلی آقای صالح اصلاً بر روزگار سیاسی فعلی اش قابل مقایسه نیست. او حالا مرد بی بدیل، سیاست مدارِ طرح ریز، معاون جدی و با تعهد، فرد استخباراتی، قدرتمند ریشه در این خاک و وطندار مفتخر به دریای پنجشیر/هلمند و قله های بلند پامیر/هندوکش است.   

گرچند این مصاحبه به علت برون داد حاکمیت مطلق آقای صالح در پهلوی غنی تنظیم شده بود ولی کلنجار رفتن آقای صالح از موقف های قبلی به موقف های قبلی، جالب متجلی بود. او بر دشمنی قبلی با طالبان و رهایی فعلی آنها، هراس از وظایف معاون رئیس جمهور، رها های عبور از گرسنگی پسا کرونا و مدیریت بودجه آن، ناکارایی غنی در سیاست به قول قبلی آقای صالح و حمایت بی دریغ فعلی اش…! کوتاه آمد و انگار خود را گول زد. 

آنچه که از لابلای سخنان ایشان دریافتم همانا تاکید بر اشغال وظیفه و اجرای صلاحیت های معاونیت اول بود. سخنان اش غنامندی خویش را از استدلال، منطق، فهم قبلی، مطالعات بی شمار و معلومات مزید می گرفت.‌ در اجرای هر امور، پیدایش عوامل رخداد و روش های اجرای موثر را را جستجو می کرد. این بهترین کار شیوه اجرای مسئولیت ها است که موثر تمام خواهد شد. 

دیده می شود که آقای صالح کُرسی معاونیت اول را به تضرع اخذ نکرده است که مأموریت خویش را با محافظه کاری به پیش ببرد. اعتماد به نفس بیش از حد، باورمندی به توانایی و حس تفکر اطلاعاتی و آگاهی راز های درون کشوری وی را در کُرسی اش محکم تر و استوار تر نگه خواهد داشت و قلمرو حاکمیت را هموار خواهد کرد. 

غنی باید بداند که "صالح" هیچگاه "دوستم" نیست. صالح سیاست مداریست که مبارزه گرم و سرد قدرت را می داند. پویایی وی از پس منظر جهاد و مقاومت، کار در راس ارگان کلیدی امنیتی و استخباراتی، دانش ایجاد سازمان های مبارزات مدنی، راه اندازی راهپیمائی های عدالت خواهی در سطح ولایات و کشور و عدم هراس از مقابله و ابراز سخن علیه دشمن (پاکستان و طالب) او را فرد بی بدیل در سرزمین دولت ساز قلمداد می کند. 

از گفتگوی آقای صالح دریافتم که علمیت، استخبارات، مدیریت، هماهنگی، تعهد، جدیت و کارایی وی از بدنه فعالیت های روند سبز خلاصه نمی شود. او سیاست مدار پخته است حتی به آنچیزیکه انتقاد کرده است و حالا پاسخی در برابر انتقاد قبلی اش ندارد. وقتی یک فرد از اندیشه ایجاد روند به تطبیق پلان استراتژیک اش برسد، کار سهل نیست و تفکرش ستودنی است. 

دلیلی دیده نمی شود که تقابل سیاست آقای غنی را با آقای صالح پیش بین شد. چون همین حالا در اوج تفاهم مشترکات قرار دارند و اختلاف نظری در پیشبرد طرح عملی شان دیده نمی شود. تعیینات اخیر روایت از توانمندی، صلاحیت و شفافیت ذره بین آقای صالح در برابر آقای غنی و تیم اش می کند‌. اینجاست به نتیجه می رسیم که: صالح را نباید دست کم گرفت. 

با مهر
گل رحمان فراز