آرشیف

اگردرکاینات ودرین باصطلاح منظومه شمسی ودرین کره زمین ارزش وحیثیتی وجودداشته باشد عبارت ازشعرمدحی درلسان «بزرگ!» پارسی میباشد. اگراشعاروصفی ومدحی {{دلاوران واقعیت درهنرشعرپارسی}} یعنی اشعاربزرگان ادب جهان ومشخصترسروده های مولاناکبیرفرخاری،عنصری بلخی ،خلیل الله خلیلی ، قاآنی وحیدری وجودی پنجشیری وجودنمی داشت، به یقین ،شعروادبیات دنیا ناتوان وفلج می بود.
 اگراین نوابغ ادبی ،ابرمردِدادگرِ !افغانستان رشیددوستم و دودمان دادگر! غزنوی وبچه سقوورییس جمهورپاکستان ومبارزکریزماتیک تاریخ !! الحاج قسیم فهیم پنجشیری را مدح نمی نمودند،تمام بدن ادبیات به خاک وخاکستربدل میگشت.
شعر مولانا کبیر فرخاری را دراعزازوتجلیل ازآزادهءگردون!، گلم جم بزرگ تاریخ!،رشیددوستم بخوانید تا به زندهءجاوید بدل شوید:
 
 مـــی سزد جنرال دوستم را که گیرد از نیام
 تا زند بر سینه ی نا پاک دشـــــمن خنجری
وه چه بد بختیست گیرم راه و رسم هیتلری
 اهل دانش کی سزد گیری تو شیطان باوری
 دیـــده‌ام ارباب بینیش را که در سیر زمـــان
 باغـــــــبان این درخت تلــــخ و حنظل پروری
 برتری خـــــواهی ندارد جلوه چون دور کهن
 مـــــــوتر فرسوده را چـــــالان نسازد مستری
 مجمر اسپند دود است نزد اصحاب خـــــرد
 می فتد قــــــلب از توان و قدرت گردشکری
 بــــوم را کی می سزد گیرد به بوم من مقام
 جــــــغد را ویرانه می باید نه کـــــــاخ مرمری
 هـــر ستمگر می فتد یک روز در چنگ حژبر
 هـــــر زحاک اید بدام کـــــــاوه ی آهنگــــــــری
 در سیاست ریده اند دزدان نامی در وطن
 می‌برند این تحفه بـــــر بادار خود در لنگری
 در نظــــام زندگانی آدم است اصل سترگ
 بر زبان هــــرگز نباید داد فضـــــل و برتری
 می سزد جنرال دوستم را که گیرد از نیام
تا زند بر سینه ی نا پاک دشـــــمن خنجری
 چون اتا ترک آورد گوی سعادت بر هدف
 پیش چوگانش فتد چون برگ صد پا و سری
همچو رستم می‌دواند رخش تا دامان شرق
 می‌زنــــــد درصفحه ی تاریـــــــخ مــــهر ابهری
 نیست ” فرخاری” که بیند دیده ی روشن نگر
 کشور است در زیر سنگ طالب کافِر گــــری
 
////