آرشیف

تاریخ پر است از داستان های مشابه اقدام بر آتش سوزی، نافرمانی مدنی، دست به حرکت های جدی تر از آن…
همه ی این اقدامات زمانی شکل گرفته اند که مردم از بی عدالتی حکام به ستوه آمده اند، حق شان پامال و صدای شان ناشنیده و اعتراضات شان نا دیده گرفته شده است.
یادی تان باشد که شکل گیری انقلاب بهار عربی یکی از این دست نمونه ها در تاریخ پسین کشورهاست که باعث تعویض رفتار و یا هم سرنگونی برخی حکومت های تعدی گرا شد.
زمانیکه «طارق طیب محمد بن بوعزیزی دستفروش تونسی در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۰ در اعتراض به توقیف کالاهایش و تحقیری که یک مأمور زن شهرداری به او روا داشته بود خود را در مقابل ساختمان شهرداری به آتش کشید. اقدام بوعزیزی آغازگر انقلابی در تونس شد که به حکومت ۲۳ سالهٔ زین ‌العابدین بن علی بر این کشور پایان بخشید.
پس از آن‌ که خودسوزی بوعزیزی توانست به سرنگونی حکومت بن علی بینجامد. چندین مرد دیگر در سایر کشورهای عربی چون مصر، الجزایر و موریتانی نیز به تقلید از بوعزیزی به خودسوزی دست زدند. اقدام بوعزیزی بحث‌ هایی را در محافل مذهبی هم برانگیخت. یوسف قرضاوی فقیه مصری در اظهاراتی همدردانه با بوعزیزی، وی و افراد دیگری را که به تأسی از او دست به خودکشی زده‌ اند قربانی تبعیضات اجتماعی خواند و مسئولیت مرگ آن‌ ها را بر عهدهٔ حاکمان کشورهایشان دانست».
در این روزها وضعیت ما غوری ها خیلی شبیه همان وضعیت تونس قبل از 2010 است. اگر آنجا چپه کردن کراچی دستی بهانه یی برای خلق یک انقلاب گسترده و همه شمول در کشورهای جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا شد. امروز بهانه های زیادی برای آتش سوزی، نا فرمانی مدنی و امثالهم برای شهروندان غوری مساعد است.
امروز صدای غوری در هیچ جایی شنیده نمی شود، به ابتدایی ترین خواست های مردم ما پاسخ مثبت و روشن ارایه نمی گردد، بارها مردم ما از سوی حکومت مرکزی ریشخند و دست کم گرفته شده اند،… آنجا اگر یک کراچی دستی چپه شد و انقلاب بر پا کرد، اینجا بر یک ملت همه روزه توهین می شود.
مردم غور تا اکنون بخاطر تحقق خواسته های شان تمام مجراهای قانونی را پیموده اند، وقتی تطبیق قانون یک جانبه باشد و نتواند بر خواست های مشروع مردم پاسخ مثبت ارایه کند، دیگر پیامد هیچ موضوع ناشی از حرکت ها و نافرمانی ها متوجه مردم نخواهد بود، بلکه نتیجه کار متوجه کسانی خواهد بود که آگاهانه بر مردم با عزت ما ریشخند روا داشته و تاکید برای انزوایی همیشگی ما دارند.
به قول دکتر قرضاوی مردم ما قربانی تبعیضات اجتماعی اند و مسئولیت مرگ شهروندان ما هم بر عهدهٔ حاکمان کشور است نه بر عهده ی کسانی دیگر.
 
با حرمت
راغب
2/11/1398