آرشیف

هنر مندان سر مایه های معنوی هر کشور بشمار میروند که با هنر شان فرهنگ و زبان هر جامعه را غنا می بخشند. در جامعه سنتی ما که قاطبه مردم از نعمت سواد بی بهره بودند ؛ عوام الناس به معنی واقعی هنر ها پی نمیبردند واما علاقه مند هنر و هنر مند بودند و حتی اگر در فامیل شان شخصی قریحه ای هنری میداشت مورد تمجید قرار نمیگرفت و بعضی هنر ها عیب پنداشته میشد که بقایای این سنت نا پسندیده تا کنون در کشور باقیست ؛ بطور مثال خانم آواز خوان را همه علاقه دارند تا اوازش را بشنوند و در کنسرت اش شرکت کنند و از آوای لطیف اش لذت ببرند مگر اگر خواهر یا دختر کسی با وجود صدای رسا و زیبا اگر بخواهد بخواند مورد خشم و تعصبات خانواده گی قرار می گیرد و به همین منوال در هنر تمثیل نیز تا کنون خانم ها حصه گرفته نمیتوانند مگر در دهه های قبل با وجود مشکلات سنتی هنر مندانی تبارز کردند که نامهای شانرا باید با خط زرین نوشت که نمیتوانم از همه شان نام ببرم.
با آغاز جنگ های تنظیمی و ورود فلاکتبار تفنگداران سارق در وطن ، عده یی کثیری از هموطنان ما بشمول هنر مندان ما در غربت مهاجرت در قاره های مختلف دنیا قرار گرفتند .
یکی ازین هنر سالاران مهاجر و با اصالت محترم مرتضی جان با یقرا است که در ایالت ورجینیای امریکا متوطن گردیده و افغان های مقیم  ورجینیا به وجود این سالار هنر افتخار میکنند .وی با همت عالی و عزت نفس والا و شکیبا کار میکندو از گهر آبله دست امرار حیات مینماید با همه برادرانه و با لبخند دلپسند بر خورد میکند مگربا طنز زبانش پیام دل پر دردش را میرساند ؛ هنر سالار بایقرا که نظر به قوانین امریکا در سن تقاعد قرار دارد ؛ انقدر همت و توانایی کاری دارد که حتی بعضی جوانان را متقاعد میسازد ؛ وی با فا میل محترم اش زنده گی خوش و شیرین خانواده گی را با صفا و صمیمیت دارا میباشد و فرزندان صالح و زحمتکش و تحصیل کرده در جامعه تقدیم نموده و درین راستا رفع مسوولیت نموده اند .
من با علاقه مندی خاص که به این هنر سالار دارم در کنارش عکس یادگاری نیز گرفتم و از خداوند پاک طول عمر و سعادت دایمی با خوشیها برای این دوست هنر مندم ارزو میکنم .

نوشته نذیر ظفر