آرشیف

این یکی از حقوق شهروندی مردم کشور ماست. پس چرا و به چه دلیلی هر روز جوانان ما در کاروان سیاه مرگ مسافر اند؟ و جان های شیرین شان را از دست میدهند؟ چقدر کشتن انسانها در راه و جاده ها آسان شده است. تروریستان بدون کدام ترس از دستگیری و ترسی از قانون که ضمانت اجرا ندارد و بدون کدام دلهره ای قلب مملو از آرزو های جوانان وطن مارا با مرمی های شان بی رحمانه میشکافند.

این رسم انسانیت و اسلامیت نیست! تا چه وقت شاهد مرگ جوانان ما در هر جا و هر گوشه ای این وطن به خون غلطیده بود؟باز هم سه جوانی واقع در بند بیان که نزدیک شهر فیروز کوه ولایت غور است از موتر توسط تروریستان پایین می شوند و در جلوی چشم خانواده های شان بالای آنها رگبار شده و ظالمانه آنها را به شهادت می رسانند!

اما به چی جرمی گناه شان چیست؟ چرا معمولا جوانان فهیم و با دانش ما هدف  هستند تا جان های شیرین شان را از کالبد بدن شان جدا کنند. تا حال شنیده نشده که به جوانان معتاد ما حمله تروریستی صورت گرفته باشد؟ چرا که آنها قشر بیمار و ناکار هستند که برای دفاع از کشور شان عاجز اند و چرا جوانانی هدف تروریستان هست که دو صنف درس خواندند؟ ذهنم مملو از سوال می شود این تروریستان بی شرم و نا مسلمان را چه کسانی به کشور ما فرستاده و آزادی عمل داده و از نظر امنیتی اقتصادی و سیاسی حمایت میکنند و با رسیدن به چه هدفی؟ 

متوجه می شویم! یک روزی متوجه می شویم که چرا ترور می شویم ولی دیر خواهد بود!

روزی که دیگر افراد و اشخاص مدافع و با سواد بین ما نمانده باشد روزی که معادن ما رو به تمام باشد روزی که وقتی نگاه به اطراف بی اندازیم دیگر به تدریج افغان ها را ببینیم بیشتر مردمان دیگر در لا بلای بافت کشور ما از کشور های دیگر همانند میکروب جا گرفته قسمیکه شنیده می شود خیلی از غیر افغانستانی ها تذکره افغانستانی دارند. 

باید دقیق باشیم! باید حساس باشیم! من و تو نداریم شیعه و سنی نداریم ما همه زخمی شده یک شلاق هستیم! رده های کبود یک تسمه شلاق بر جان و روح شیعه و سنی ما از همه اقوام ما نقش بسته و جا مانده است. تا چه وقت اصل کاره ها از پشت پرده تقلید صدا میکنند تا ما مردم را به اشتباه بی اندازد و به جان هم بی اتدازند این مقلید صدا کیست؟ چرا دستگاه های امنیتی امنیت شاه راه ها و جاده ها را نمیگیرند؟ آیا امنیت مختص روز های است که سران کشور سخنرانی و کمپاین داشته باشد؟ یا امنیت ضرورت هر لحظه و هر ثانیه مردم است؟ 

مردم از وضعیت کنونی به جان رسیدند اما صبورانه به امید حل مشکل! خانه و خانواده ای نمانده که غمی را تجربه نکرده باشند یا او غم جانی است یا اقتصادی و مالی یا سرگردانی مهاجران که به نیمه راه ها هزاران مشکل را متحمل می شوند؟

ما ثابت کردیم که خیلی مردم صبوریم و به قناعت زیاد از اوضاع مطمئینانه باور مردم دنیا نسبت به ما تغییر خواهد نمود و هم سو استفاده گران سیاسی را جسورتر خواهند ساخت. پس صبر زیاد جالب نیست و شکیبایی تا سر حد مرگ پذیرفتن ظلم از سوی ظالم است و در نتیجه مظلوم شدن.

نثار روح پاک شهدای وطن به ویژه بر روح پاک سه جوان که به تازگی جان های شیرین شان را از دست دادند صلوات میفریستم و صبر جمیل برای خانواده های غم دیده شان از خداوند بزرگ خواهانم این غم، غم همه ماست. گلهای که از باغ ما چیده شده و پر پر شده روح همه مارا محزون نموده است.

روح همه جوانان رفته ما شاد و یاد شان گرامی!

با قلم سارا (رضایی)