آرشیف

اخیرآ مجموعه ی  نفیسی از اشعار دوشاعر معاصر کشور جناب استاد محمد اسحاق ثنا و محترم قیوم بشیر هروی بدستم رسید ، که جناب استاد ثنا لطف نموده برایم فرستادند.                                                               
این مجموعه که زمزمه های دل نام دارد اخیرآ در مؤسسه ی نشراتی گلبرگ در شهر ملبورن کشور آسترالیا اقبال چاپ یافته است.                             
زمزمه های دل یکی ازمجموعه های شعری استاد اسحاق ثنا است که درسال 2016 در شهر ونکوور چاپ و در اختیار شعر دوستان قرار گرفته بود.       
محترم قیوم بشیر هروی اشعار مجموعه ی متذکره را با همان عنوان ، وزن وقافیه به استقبال گرفته وبه دست نشر سپرده است. این اقدام محترم قیوم بشیر هروی یک نوآوری در عرصه شعر است که چون شیر و شکر پرکیف و با هم آمیخته شده است.                                                                      
این مجموعه ی مشترک شعر خاطره ی دوستی دو شخصیت برازنده ی کشور ما علامه عبدالرحمن جامی رح و حضرت علی شیر نوایی رح را در دلهای ما تازه ساخت.                                                                            
رابطه ی استاد ثنا با قیوم بشیر هروی ارتباط می گیرد به دوستی با پدر ایشان، و بر می گردد به دوران فعالیت های فرهنگی شخصیت مشهور ومعروف کشور ما مرحوم استاد علی اصغر بشیر هروی مدیر مسئول جریده معروف ترجمان ، که خدمات زیادی را در عرصه ی ادبیات و فرهنگ سرزمین  ما انجام داده اند و با اشعار و مقالات ماندگار شان همیشه جاوید اند.                
امان معاشر
ونکوور – کانادا
و اینهم نمونه ی از کلام این دو شاعر همدل که از این مجموعه برای شما برگزیدم:
از: استاد اسحاق ثنا
از زبان بانوان وطنم
من زنم ، غمنامه ی انسان منم
حرف  تلخ  دفتر  و  دیوان منم
گاه بینی ،  گاه  گوشم می بُرند
بدترین انسان  این   دوران منم
من   ندانستم    گناه   خویشتن
دایما خونین  جگر،  گریان منم
ازچه حیرانم به زحمت مانده ام
لایق   اندوهِ   بی    پایان   منم
داغ ها  در سینه  دارم بی شمار
لاله ای  خونابه  در دامان  منم
اختیار  من  به   دست  دیگران
من چنان بازیچه ی  طفلان منم
با چنین تحقیر واین بی حرمتی
خود چه سان گویم«ثنا»انسان منم
 
 
 
 
 
 
 
از: قیوم بشیر هروی 
از زبان بانوان وطنم
من زنم ، قربانی  دوران منم
مادرم  من ،  مادر انسان منم
بسکه رنج وغصه هادارد دلم
روز شب با ناله  و افغان منم
من نه  آنم  تا   پریشانم  کنید
تا بکی در بند این  زندان منم
من زنم ، من مادرهرقهرمان
من اسیر درد  بی  پایان  منم
رنج ها  دارم  فراوان  بر دلم
بس پریشان حالم وحیران منم
گاه سنگسارمیشوم باسوزوآه
گاه بشکسته دل و گریان منم
باچنین رنج وستمها ای«بشیر»
تا بکی  افسرده و نالان  منم