آرشیف

سوگ سهراب وسیاوش رایزیدی می کنند
زین فسون آری که قلب پور دستان بشکند

در نهـاد مهـر اهـورا نـیابی جنگ و کـین
در کف اهـریمـنان شـمـشـیر بـرّان بشکند

رسـم قـربـانی نـدارد جـای در کیش خـرد
تابوی کشتار وخون در ذهن انسان بشکند

عقل وعلم وفلسفه با عشق گردد گر رفیق
در سـرشـت آدمی تندیـس شـیطـان بشکند

محور وحدت شود گر عشق دلها درجهان
پشت جهل وحشیان راعلم وعرفان بشکند

شـرح معـنـای ارسـطو را ز فـارابی شـنو
در خـراسـان بـوعلی قـفـل دبسـتان بشکند

دانـش و تجــربــه باشـد ار اسـاس فلـسـفه
ذهـن خـلّاق بـشـر زنجـیر و زندان بشکند

عـقل و دانش تـا شـده بازیـچـۀ بی مایگان
سفسطه باگرزصد من پشت برهـان بشکند

با غزل قلب غزالان می شود مست طرب
شـور مسـتان وحشـت گـرگ بیابان بشکند

خون را با خون شستن جنگ می آرد پدید
کـیـنـۀ اهـریمـنــان را مهـر یــزدان بشکند

درد یآس و نوحه ازدرمان دل هـا دور باد
گـردن عفـریت غـم را لـعـل خندان بشکند

حسّ عشق وامق وفرهاد ومجنون را نگر
آنکه نه دل بشکند؛ نه عهد و پیمان بشکند

تاکه عدل وداد وقانون خفته درگورخموش
گورپالک جـای قـاضی حکم دیوان بشکند

سـردی دل را دهـد گـرمی عـشـق زندگی
خشکه خنکی به لطف ومهر باران بشکند

جـا نـدارد سـنگ خارا در دل مـوم لطیف
استخـوان لای گـوشـت پخته دندان بشکند