آرشیف

تخصیص دادن صد ها هزار دالر آمریکایی برای تجلیل از صد سالگی استقلال کشور مزخرف است، این مبلغ درست پولیست که از مالیه دهی اولاد غریب جمع آوری شده و با این پول می توان چند شفاخانه برای درمان و چندین مکتب برای آموزش ساخت. 
حاکمان‌ خردمندان سراسر می کوشند تا کار های زیربنایی را بر انجام امورات مقطعی و تظاهری ترجیح دهند. این خود بر شهره زعیم های حاکم کمک کرده و بر محبوبیت اش می افزاید. 
صد سالگی استقلال و تجلیل آن در این کشور، واژه های نا متعارف اند که از لابلای آن فقر اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و روشنگری مشهود و محسوس است. استقلال به چه معنی زمانیکه برای فراهم نمودن بودجه عادی کارمندان دولتی، نیاز و منتظر خارجی ها باشیم؟!
 استقلال را می توان به چه تعبیر گرفت وقتیکه لوحه انگلیسی در پایتخت بیشتر از لوحه نوشته شده به زبان های رسمی خوانده شده، پول دالر حاکم‌ بازار اقتصادی بوده، کاروبار ایران رفع کننده مشکلات اقتصادی برای مردم و عبور از بیکاری عبارت از سفر قاچاقی افغانها به اروپا و استرالیا باشد؟!
استقلال مصداق اش را چگونه دریافت خواهد کرد وقتیکه فرخنده ها در پایتخت و رخشانه ها در ولایات در پرتو افراطیت مذهبی سنگسار می شوند؟ چگونه مستقل ایم که حکومت مان نمی تواند سکوت لب های دوخته خانم های معترض پروسه انتخابات را بتواند؟! 
ما مستقل هستیم وقتیکه جنگ داخلی مان از دخالت، مدیریت و سازماندهی کشور های خارجی سرچشمه گیرد! استقلال هیچگاه تکرار جهالت عرب در رابطه به زنان نیست و نخواهد بود. 
مستقل نیستیم وقتیکه سرنوشت انتخابات را رای مردم و قربانی دادن/شدن مردم نه بلکه دخالت و میانجی بودن شرکای بین المللی تعین کند. استقلال به معنی بیرون شدن از اسارت انگلیس و داخل شدن به اسارت روسیه و آمریکا نیست. 
برای سربلندی کشور مستقل ما، کشور دوست (هندوستان) بیرق بر افراشته می سازد و بخاطر آبادی این مسکن مستقل هندوستان تعمیر پارلمان، چاپان تعمیر مکتب و آمریکا تمویل، آموزش، تجهیز را انجام می دهد. 
کشور مستقل نیاز های کاریابی، تحصیلی و انکشاف را در خود فراهم می کند. افرادیکه به استقلال باور دارند، در کشور خود سرمایه گذاری می کنند، خانه و کاشانه، زندگی خانوادگی و تحصیل اولاد شان را در خارج از کشور مستقل شان مهیا نمی سازند. 
کشور مستقل برای شهروندان اش بهشت این دنیاست نه چون افغانستان که زنده اش منفور این خاک و مرده اش عاشق این سرزمین باشد. افغانستان کشوریست که تا هنوز نتوانسته ارزش صادرات خویش را جهانی نماید و برای وارد هر شی چشم‌ بین کشور های تولید کننده است.
خوشبختانه برای تامین امنیت و انکشاف کشور مستقل مان ۴۲ کشور دنیا را فرا خوانده ایم ولی ۱۷ سال نبرد با مخالف داخلی مان (طالب)، حالا دست دوستی و صلح را با پشیمانی عملکرد ۱۷ سال گذشته دراز می کنیم. 
پس، در این صورت کشور ما مستقل است و ما می باید جشن استقلال را برپا کنیم. 

با تاسف 
گل رحمان فراز