آرشیف

شاید به سینه دل نبُوَدسنگ بسته است
با خـشم وکینه بسکه کند سنگسار زن

شلاق و چوب و درّه زند بر تن زنان
خـونـین کـند چـشـم و دل اشـکبار زن

حمــاســۀ زنـان وطــن جـاودان بــود
هـرگـز نخــوانـده قـصۀ پرافتخار زن

رکـسانـه از سکـندر دوران دل ربود
رودابـــه زاد رســـتـم بـا اقـتـدار زن

رابعه داد جان گـرامی به راه عـشـق
با خون نبشت بیت و غزل از نظار زن

در باغ دل قصۀ شـیرین نخوانـده اید
شـیریـن نگشـته لعل لبان از انار زن

زن شاه و دادگستر دوران بوده است
تـاریـــخ مـا تـمــدن مـا اعـتـبـار زن

زنها چو شیر در همه میدان بوده اند
پایـنـده اسـت تا بـه کـنون یادگار زن

زن را تـو از دریچـۀ طالب دیـده اید
داعـش کند بردۀ جنـسی؛ نه یار، زن

ما دخت نوزاد نکردیـم به گـور تنگ
بیت و غزل بخـوان ز لوح مزار زن

زلمی اگر ز طالب و داعش دهد نوید
همسـر زنــد نـیـش بـه قلـب فگار زن

آغاز خشم ووحشت افراط ازکجاست؟
با خدعه و دروغ چه گویی شعار زن

بنیاد خـشم طالب و داعـش در حجـاز
تـو داده یی به دسـت ستمگر مهار زن

چل سـال جنگ باطل افـراطیت چرا؟
ویـرانه نکـرد خـانۀ مـرد و دیـار زن

زن حـامی تجـاوز اشـغالگـران  نشـد
آزادگـی شــــــعـار دل داغــــدار زن