آرشیف

امام حافظ أبومعمرعبدالله بن عمرو بن ابی الحجاج میسره تمِيمِي منقرِي معروف به ابومَعمَر مُقعَد بصرِي از موالی و شخصیتی خیر و بخشنده بوده است. موصوف از جریر بن عبدالحمید، ابی أشهب جعفر بن حَیَّان عُطاردِي، ابی محمد ربیع، ابی زبید عَبثَر بن قاسم، عبدالله بن جعفر مدینِي، عبدالعزیز بن محمد دَراوَردِي، عبدالوارث بن سعید که ابومعمر عبدالله بن عمرو راوی وی بوده است، عبدالوهاب ثقفِي، ملازم بن عمرو حنفِي و دیگران حدیث روایت نموده، و از او بخارِي، ابوداود، ابراهیم بن حرب عسکرِي، ابراهیم بن سعید جوهرِي، ابراهیم بن عبدالله بن جُنَید، احمد بن حسن خِراش، احمد بن حفص سعدِي، قاضِي احمد بن محمد بن عیسی بَرقِي، احمد بن منصور رَمادِي، اسحاق بن حسن حربِي، جعفر بن محمد بن ابی عثمان طیالسِي، حجاج بن شاعر، عباس بن فَرَج رَیاشِي نحوِي، عباس بن محمد دَورِي، عبدالله بن عبدالرحمن دارمِي، عبدالله بن محمد بن حجاج بن ابی عثمان صواف، عبدالصمد بن عبدالوارث که از او بزرگتر هم بود، ابودرداء عبدالعزیز بن مُنیب مروزِي، عبدالوارث بن عبدالصمد بن عبدالوارث بن سعید، ابوزرعه عبیدالله بن عبدالکریم رازِي، عبیدالله بن فَضاله بن ابراهیم نسائی، عثمان بن خُرَّزاذ أنطاکِي، عقبه بن مکرم عَمِي، علی بن حسن بن ابی عیسی هلالِي، عمران بن موسی بن مُجاشع سختیانِي، فتح بن نوح نیشابورِي، فضل بن سهل أعرج، ابوحاتم محمد بن إدریس رازِي، محمد بن اسحاق صاغانِي، محمد بن حسین بُرجُلانِي، محمد بن صالح أنماطِي، محمد بن علی بن میمون عطار رَقِي، محمد بن مسلم بن وارة رازِي، محمد بن یحیی ذُهلِي، ابوالأحوص محمد بن هیثم بن حماد قاضی عُکبَراء، یحیی بن مُعَلَّی بن منصور رازِي، ابویوسف یعقوب بن اسحاق قُلُوسِي، یعقوب بن شیبه سدوسِي، یوسف بن عبدالملک واسطِي، برادرش محمد بن عبدالملک دقیقِي، یوسف بن موسی قطان و دیگران روایت نموده اند. ابوبکر بن ابی خیثمه به نقل از یحیی بن معین می گوید: ابومعمر رفیق عبدالوارث شخصیتی ثقه و ثابت است. ابراهیم بن عبدالله بن جنید به نقل از ابن معین گفته است: موصوف فردی ثقه، بزرگوار و عاقل می باشد. یعقوب بن شیبه می گوید: نامبرده شخصیتی ثقه، ثابت، صحیح الکتاب، بوده، اما فکر قدری داشته، و بیشتر شبیه با عبدالوارث فکر می کرده است. عبدالرحمن بن ابی حاتم به نقل از ابی زرعه او را حافظی ثقه گفته است. عبدالرحمن بن یوسف بن خراش می گوید: شخصیتی صدوق اما قدری بوده است. بخاری در کتاب تاریخ الصغیر وفات او را در سال 224 هجری قمری نگاشته است. خطیب در تاریخ بغداد می نگارد: عبدالله بن عمرو بن ابی الحجاج به بغداد آمد، و در آن شهر تعلیم حدیث می داد. می نویسد: حسن بن ابی بکر می گوید: حجاج بن محمد بن ابراهیم جوزی برایم نوشت که: احمد بن حمدان بن خضر او را خبر داده، که احمد بن یونس ضبی از قول ابوحسان زیادی می گوید: عبدالله بن عمرو مکنی به ابومعمر راوی نوشته های عبدالوارث بن سعید در سال 224 هجری قمری وفات یافته است. امام محمد بن حبان در کتاب تقریب الثقات  عبدالله بن عمرو بن ابی الحجاج را در شمار ثقات آورده، و می نویسد: عبدالله بن عمرو بن ابی الحجاج منقرِي تمِيمِي مکنی به ابومعمر مقعد از جمله اتباع تابعین و از اهالی بصره بوده، و در سال دوصد و بیست و چند هجری قمری وفات یافته است.

منابع و مآخذ:
1 – تهذیب الکمال – مجلد پانزدهم –  از صفحه 353 الی صفحه 357 – به شماره 3449 – تالیف جمال الدین مزِي – عربی.
2 – تهذیب التهذیب – مجلد سوم – صفحه 205 – به شماره 4054 – تالیف ابن حجر عسقلانِي – عربی.
3 – تقریب الثقات – صفحه 708 – به شماره 7766 – تالیف امام محمد بن حبان بستی – عربی.
4 – سیر اعلام النبلاء – مجلد دوم – صفحه 1109 و 1110 – طبقه سیزدهم به شماره 1756 – تالیف امام ذهبی – عربی.
5 – تاریخ بغداد – مجلد یازدهم – از صفحه 201 الی صفحه 204 – به شماره 5096 – تالیف خطیب ابوبکر بغدادی – عربی.