آرشیف

مر حبـا بر چنان نکــو پدری
که زبعـــدش نکــو پســـردارد

هر که فرزند خو ب بار آورد
تاج عــزت به فـرق سر دارد

هست فـــرزند صــالح انســان
چون درختی که بار وبر دارد

این درخت بعد او بخلق خــدا
سایــۀ خوب وهــم ثمــــر دارد

صـَدَقـــَه جاریه چنین فرزند
والدینش چو کـــوه زر دارد

وای اگر ناخلف شــود فرذزند
به خود واهل خود ضرر دارد

پدرش دلشکسته ومحــزون
مادرش خون در جگر دارد

شـــام اولاد ناخلف دائـــم
ظلمانیست و نه سحر دارد

حالتش زار اندرین عالم
جایگاهی او در سقر دارد

ناله چون از دلی شود بیرون
لاجــــــرم بر دلان اثــر دارد

نیک بخت آنکه طفل مومن داشت
نه هـــــر آنکس که سیم وزر دارد

حر ف دل را به اهل دل برسان
نه بر آنکس که گوش کـر دارد

ای « عزیزی» ! خوشا برآن فرزند
که بــــه ســــــر سایــۀ پـــــدر دارد

پایان
———–
ساعت :19:46
26-07-2015