آرشیف

آقای صالح به الجزیره گفته است:« چون در وضعیت جنگی قرار داریم، افشای جزئیات استعفای من به دشمن کمک می کرد؛ ازین رو من به عنوان یک راز نگهداری اش کردم». آقای صالح مطمئین باشند که بی تاثیرترین استخدام و بی تاثیرترین استعفا، استعفای جناب شان از سمت یک وزارت بود که فقط و فقط این وزارت تشریفاتی و بدون هر نوع صلاحیت های اجرایی برای بدنام سازی اش تشکیل شده بود. حقیقت استعفا اش آفتابی است که با دو انگشت پنهان نمی شود.
حرف من به آقای صالح این است که شما رازهای زیادی را حفظ کردید که جزی برنامه های ارگ برای بدنامی تان بود؛ وقتی راز سقوط قندوز را از چشم میلیونها انسان داغدیده و آسیپ پذیر پنهان کردید، فایده اش برای شما و مملکت چی بود؟ آیا فکر نمی کنید که پس از پایان بررسی حادثه سقوط قندوز که شما یگانه فرد مورد اعتماد ملت بودید، علی الرغم انتظارات به دهل ارگ رقصیدید و ارگ ماهرانه پس از پنهان کاری شما را در انظار عموم بدنام ساخت و هزاران نفرین به آدرس تان احواله گردید؟ آیا چی راز مهم تر از این بوده می تواند که به قول خودشما کمربسته آمده بودند تا به جنازه سالم ایزدیار برای همه گی تان یک جنازه دست جمعی دیگر برگزار کنند، اما این راز از سویی آنهای که امروز تو راز شان را حفظ می کنید برای تسکین دردهایت گوشه ی از آن حادثه به تو و امثال تو شریک ساخته شده است؛ نه خیر هرگز؟ چی راز مهم تر از این است که نه به طرح های امنیتی تان وقعی گذاشته می شود و نه هم به اعتراضات مدنی تان کسی گوش فرا می دهد؟ مگر چی رازی مهم تر از بدنام سازی تان وجود دارد که با ایجاد پست تشریفاتی وزارت دولت در امور اصلاحات امنیتی؛ که زیر نیم فیصد هم برای تان فرصت اصلاحات داده نشد و مجبور به استعفا ات کردند؟ و شما هنوز در عالم خیال خودی تان را صاحب مملکت می دانید و برای حفظ رازها تاکید می کنید. وقتی نیروهای امنیتی بطور دستوری در چاشت روز سینه های جوانان دیارت را به جرم دادخواهی مورد هدف قرار می دهد و تو هنوز تاکید بر حفظ اسرار می کنید، عجب صبری بر تو می بینم…
بر همه مردم افغانستان معلوم بود و است که برنامه ارگ بر نامه خردسازی شخص شما بود، شما فاش می کنید یا نمی کنید مردم قضاوت خود را می کند؛ اما بر شما سخت لازم  و از واجبات زنده گی تان است که باید این رازها را حفظ کنید چون زبان فارسی زبان حفظ اسرار است؛ زیرا همین احیای سیاسی است که ما حالت برگشت داریم تا پیشرفت.
پ.ن: اگر بهانه حفظ اسرار، بقای نظام باشد؛ به یقین که با افشای چنین رازهای این نظام سقوط نمی کند غنی این نظام را محکمتر از آن اداره می کند که با افشای راز سقوط کند.

راغب