آرشیف

چند قبل بخاطر بحث روی معضله افغانستان نشست یک روزه ای در مسکو با حضور داشت دوازده کشور  افغانستان، پاکستان چین ، ایران ، هند ، تاجکستان ، ازبکستان ، قزاقستان ، قرغزستان ، آذربایجان ، ارمنستان  برگزار گردیده بود نیرو های متخاصم یعنی طالبان و امریکایی ها که باید در این نشست حضور میداشتند نداشتند قبل از این نشست امید برده می شد که  در نشست مسکو فرصتی ایجاد خواهد شد تا این  کشور های  مهم منطقه در باره افغانستان به تفاهم برسند بخاطر  ایجاد امنیت پایدار وبازسازی افغانستان متاسفانه با بر تاب مادر بمب ها آنهم در استانه بر گزاری نشست مسکو از طرف امریکا در ولایت ننگرهار همه امید ها به نا امیدی تبدیل شد امریکا میتوانست بگوید یک موشک بزرگ بخاطر نا بودی داعش استفاده کرده واما نام مادر بمب ها درین مقطع زمانی بخاطر خبر سازی بوده تا نشست مسکو را  تحت الشعاع قرار دهد وتحلیل گران بجای نشست مسکو وطبعات آن فقط از بمب امریکا وداعش در ولسوالی اچین ننگر هار تمر کز کنند وهمین طور هم بود که بیشترین تبصره ها در حول هوش همین بمب مادر بود. اما روسیه نیز دست زیر علاشه نشسته نیست تلاش ادامه دارد تا امریکا سخترین ضربه را در زمین افغاسنتان ببیند وامریکا هم با همان غرور که دارد به تلاشهای مسکو اهمیت نداده وبا قدرت نمائی در روز نشست مسکو داعش را هدف قرار داد که بیشتر از نشست مسکو خبر ساز شد این در واقع جنگ در فضای مطبوعات وجنگ در میدان نبرد بود واینکه برنده کیست تا هنوز روشن نیست اما بازنده بطور قطع معلوم است که مردم افغانستان اند. از سوی دیگر پرتاب بمب از طرف امریکا در دره اسد خیل ننگرهار بعضی واکنش های را نیز بر انگیخت حامد کرزی رئیس جمهور قبلی و تعداد دیگری این عمل را محکومت کردند اما رهبران حکومت وحدت ملی از عملکرد امریکا استقبال نموده اند به باور من متاسفانه با گذشت هر روز وضعیت در افغانستان پیچیده تر می شود بر علاوه رقابت های امریکا و روسیه در سوریه این رقابت ها در حال حاضر به زمین افغانستان نیز کشانده شده است آنچه که برای بسیاری از افغان ها پرسش بر انگیز است این که چرا امریکا همزمان با نشست مسکو این بمب بزرگ را پرتاب نمود. به باور من این حقیقت از این جهت مهم دانسته می شود   
که ایالات متحد امریکا عملا در نشست مسکو نظر مخالف داشت اختلاف امریکا و روسیه تنها بخاطر نشست مسکو  نبوده بلکه این دو کشور با یکدیگر بر سر بحران اکراین، سوریه ، و افغانستان عملا درتقابل با هم قرار دارند، درصدد تحریم های مقابل یک دیگر هستند. هم چنان هم پیمانان غربی امریکا به تحریم روسیه پرداخته اند وگفته می شود که اقتصاد روسیه ازاین تحریم هامتضرر شده است. چین نیز از رقیب های عمده ای امریکا در منطقه است وپیشرفت اقتصادی ورشد تجارت چین با دنیا، برای امریکایی ها چندان خوش آ یند نبوده در سالیان گذشته کوشیده بحران هایی به نام دفاع از حقوق بشر وغیره در چین به وجود آورد. 
سران امریکا هم هر از گاهی که از چین دیدار داشته اند از نقض حقو ق بشر در چین سخن گفته اند. در مجموع معنای این سخن آنست که ایالات متحده امریکا می خواهد چین هم چنان در موضع گیری های جهانی به تبعیت از امریکا حرکت کند ، واین برتری طلبی برای حکومت چین که یکی از کشورهای مهم درد نیا با حد اکثر نفوس است غیر قابل قبول می باشد. بنابراین تاثیر این تقابل های تاریخی میان کشور های حامی افغانستان با ایالات متحده امریکا چه خواهدبود؟ 
نتایج این تقابل ها را می توان بااستفاده از تجربه های سایر کشورها به تحلیل نشست ونتیجه گرفت. 
ایالات متحده امریکا نشان داده است که وجود وحضور مخالفان سیاسی خودرا بر نمی تابد. با هرکشوری که مخالفت داشته باشد می کوشد با بد اخلاقی ترین شیوه، آن کشوررا در موضع انفعال قرار دهد. برخورد امریکا با ایران در سه دهه گذشته تجربه ای برای همه مردم دنیا است.ونشان می دهدکه مخالفت با امریکا به معنای آمادگی دربرابر انواع تهمت وافترا ها یی است که هیچ کدام وجود فزیکی ندارند.

اتهام امریکا به رژیم صدا م برای زمینه سازی سقوط اواز جمله موارد مشهود دیگر است که هیچ کس فراموش نه کرده است. با این وصف، آیا ایالات متحده امریکا با سرمایه گزاری کلانی که در افغانستان کرده وبا کمک های هنگفتی که به حکومت گذشته وکنونی افغانستان می کند وهم با تعهدی که به کمک به ارتش افغانستان دارد، هرگز نمی خواهد فدراتیف روسیه چین ایران سه کشور مهم منطقه به کمک افغانستان بشتابند وافغانستان را درراه بازسازی کمک کنند به یقین حضور فعالی این سه کشور  
وکمک برای بهبود وضعیت امنیت درافغانستان، امریکایی ها راواداربه اتخاذ سیاست های دوگانه خواهد کرد ، سیاست دوگانه ای که درعراق در پیش گرفته بود امریکا میخواست عراق مجازات شود
در روز روشن، داعش با صد ها تانک وتوپ تجهیزات نظامی وارد رمادی یکی از شهر های عراق شد، اما هیچ واکنشی از سوی نیروهای امریکا یی صورت نه گرفت؛گفته می شود اگر امریکایی ها واکنش مناسب نشان میدادند، داعش هرگزقدرت اشغال شهر های عراق از جمله «رمادی» در همان زمان نمیداشت؛ پس چرا امریکایی ها دربرابر هجوم وحشیانه داعش واکنش مناسب بروز نداد ودر نتیجه یکی پی دیگری از شهرهای مهم عراق به اشغال نیرو های داعش درآمدند؟قابل سوال است  
بعضی از گزارش ها نشان می دهد که یکی ازعلت های عمده ای بی میلی ایالات متحده امریکا دربرابرهجوم داعش، رقابت او با حضور ایران در عراق بوده است. سقوط شهر رمادی، مرکز ولایت انبار، بزرگترین ولایت عراق، در حالی صورت گرفت که نیروهای آمریکایی، نظاره گر ورود داعش به داخل شهر رمادی بودند و هیچ واکنشی از خود نشان ندادند. 
این امر با سیاست جدید امریکا مبنی بر بمباران هوایی مواضع داعش در سوریه و عراق که از ماه های  سال گذشته به اجرا در آمد، در تناقض بود. نشریه آمریکایی بلومبرگ. 
در گزارش مزبور از منابع و مقامات اطلاعاتی امریکا که خواسته بودند نامشان فاش نشود) نقل شده بود که "اطلاعات قابل توجهی از برنامه حمله گروه دولت اسلامی یا داعش به رمادی در اختیار داشتیم» 
تمام استدلال امریکایی ها فقط آنست که حضور احتمالی طرفداران ایران در میان نیرو های عراقی سبب شده بود که ایالات متحده امریکا در بی تفاوتی به سرببرد ومترصد باشد تا گروه داعش به قلع وقمع نیرو های عراقی وکشتار مردم عراق بپردازد! 
آیا امریکایی ها لانه های گروه های تروریستی در آن طرف خط دیورند را نمیدانند یا  تنها سیاست بی عملی را در افغانستان بخاطر تروریستان در پیش گرفته اند، به توهم این که روسیه در افغانستان نقشی دارد به یقین ایالات متحده امریکا هرجایی که بخواهد رقیب خود را میخواهد از میدان رقابت  بیرون کند . لذا با وجود این تجر به تلخ ودرد ناک است که اینک این پرسش به وجود آمده است که اعلام حمایت روسیه و چین و ایران  سه کشور مهم منطقه، افغانستان رابه صحنه تفاهم قدرت های بزرگ جهانی تبدیل می کند یا آنه تخاصم تاریخی امریکا وآن کشورهارا سبب خواهد شد وبار دیگر افغانستان به صحنه زور آزمایی قدرت های منطقه وقدرت فرا منطقه ای امریکا تبدیل خواهد گشت؟." 
قدرت‌نمایی امریکا و روسیه و حضور هر دو کشور در شماری از کشورهای جنگ‌زده از جمله سوریه و افغانستان باعث شده تا این کشورهای جنگ زده، هر روز شاهد ناامنی و رعب و وحشت باشند و هر دو کشور تجهیزات و قدرت خود را به رخ یکدیگر بکشند. همه میدانید
چندی پیش امریکا در یک حمله موشکی غافل‌گیرانه پایگاه نظامی سوریه در «شعیرات» در شهر حمص را مورد حمله قرار داد و اظهار کرد که این حمله در پاسخ به حملات شیمیایی پیش از آن بوده است.
از آن‌جایی که افغانستان و سوریه به حیات خلوتی برای جنگ‌های نیابتی قدرت‌های جهان از جمله مسکو و واشنگتن تبدیل شده، رهبران این دو کشور نیز از هیچ‌گونه اقدامی برای زورآزمایی دریغ نمی‌کنند.
بعد از حمله موشکی امریکا بر شعیرات سوریه و دقیقا بعد از یک هفته، ارتش امریکا در یک اقدام بازهم غافل‌گیرانه «بزرگ‌ترین» بمب «شبه‌اتمی» را بر اهدافش در ولسوالی اچین ولایت ننگرهار در شمال‌شرق افغانستان آزمایش کرد.
گفته می‌شود این اولین بار است که امریکا از این بمب که به نام «مادر بمب‌ها» یاد می‌شود، برای هدف قرار دادن گروه تروریستی داعش استفاده کرده است؛ موضوعی که دونالد ترامپ بعد از به قدرت رسیدن، سخت به آن تاکید داشت (از بین بردن داعش).
امریکا با این اقدام می‌تواند دو هدف را دنبال کند؛ اول اینکه بازهم به مسکو نشان دهد که برای زورآزمایی با این کشور حاضر است از تمام داشته‌هایش استفاده کند.
این زورآزمایی در حالی صورت می‌گیرد که افغانستان اشد به صلح و تفاهم بین الافغانی ضرورت دارد از سوی دیگر واشنگتن، با اقدام‌های اخیر خود در افغانستان نشان داد که برای رسیدن به اهدافش در کشورهای جنگ‌زده که پای امریکا نیز در آن دخیل است، آماده ای عقب نشینی نیست و غیر از خود حضور هیچ کشور دیگری را تحمل کرده نمیتواند . بحران افغانستان با ادامه این رقابت ها بین ابر قدرت ها فراگیر خواهد شد بدون تردید
تحقق انتقال داعش به شمال افغانستان از سوی امریکا و هم‌مرز شدن با کشورهای آسیای مرکزی به طور یقین، این کشورها از جمله مسکو و چین را آرام نخواهد گذاشت و این دو کشور یقینا برای جلوگیری از نفوذ داعش به شمال اقدامات را علیه منافع امریکا روی دست خواهند گرفت. به باور من
هرگونه اقدام روسیه و چین در افغانستان مطمئناً واشنگتن را نیز به تکاپو انداخته و امریکا نیز هیچ‌وقت حاضر نیست از مواضع خود کوتاه بیاید.
با این حساب و با توجه به زورآزمایی کشورهای ابرقدرت جهان از جمله روسیه و امریکا، افغانستان هم‌چنان حیات خلوتی برای زورآزمایی این کشورها خواهد بود.
در هر صورت، حملات موشکی امریکا در خاک افغانستان و استفاده از تکنالو‌ژی روز دنیا برای رسیدن به هدف؛ نقض قانون و حاکمیت ملی گفته میشود هرچند از حکومت وحدت ملی با مشکلات داخلی و خارجی که دامنگیر آن است امریکا نمی‌تواند انتظار واکنش در برابر این حملات خود از طرف همچو حکومت  را داشته باشد. رقابت و زور آزمایی ها امریکا و روسیه در کشور های آسیای میانه بخصوص در افغانستان ادامه خواهد یافت و در حال حاضر دور از امکان بنظر می رسد که بزودی ها این دشمنی ها جای خود را به دوستی تبدیل کنند.