آرشیف

ما خاور نشینان جهان سومی بیشتر اوقات نگاه مان نسبت به اتفاقات جهانی جهت دهی شده و کمتر توانستیم سیاه را از سفید جداسازیم.
با روی کار  آمدن آقای ترامپ موج بزرگی از نفرت و بدبینی مسلمانان و اقلیت های مذهبی بر علیه رئیس جمهوری جدید  امریکا برانگیخته شد.
از طرف دیگر اتفاقاتی همچون تیراندازی بالای نمازگزاران، به آتش کشیدن مساجد و کشتن افراد سرشناس روحانی  را در ایالات متحد امریکا و یا گوشه و کنار جهان سیاست های ضد اسلامی ترامپ دانسه اند.
حالان که باید توجه داشت، دیری نمی‌گذرد که ترامپ به سمت رسمی خود تکیه زده است، بیشتر این تحولات آنانی و با تصمیم‌گیری‌های فوری در کشوری جهان اولی اتفاق نمی‌افتد و همه چیز پیش‌بینی‌شده انجام می‌گردد مگر بعضی از اتفاقات.
و نکته دیگر، تحولات ننگینی که ما افغان ها تجربه تاریخی آنرا داریم باعث شده تا ذهن مان مقایسه گر بار آید و با هر موضوعی که مواجه میشویم بیشتر اوقات ناخودآگاه مقایسه میکنیم و بر اساس همان مقایسه قضاوت میکنیم مثلا وقتی بخواهید در مورد ترامپ صحبت کنیم آنرا ذهنا مقایسه میکنیم با رئیس جمهور افغانستان آقای (غنی) این در حالی است که وضعیت اجتماعی، اقتصادی و نظام سیاسی در دو کشور به اشکال بسیار متفاوتی رعایت گردیده است و یا  آقای ترامپ نمیتواند به تنهایی سیاست طرح کند، اجرا کند و قضاوت کند. او رئیس جمهور کشور جنگ زده ی مثل افغانستان نیست در امریکا قانون اساسی،کنگره قوی، فعالین مدنی ولابی های فعالی وجود دارند که وظایف و محدودیت های زیادی بر دوش رئیس جمهور گذاشته اند و سرپیچی از دستورات قانون اساسی در کشور جهان اولی  مثل امریکا به ندرت اتفاق می افتد.
آنچه فهم ما از گذر زمان در مورد سیاست‌های امریکایی را متمایز کرده است این است که اولاً اذهان عمومی وجهانی جهت‌دهی می‌شوند ثانیاً عمل بصورت سنجش شده صورت می‌گیرد.
     سیاست‌های اسلام ستیزی از قبل طرح ریزی شده و ماه ها وسالهای روی آن کار میشود تا به مرحله اجرار سپرده شوند و یا اتفاق طبیعی است که رخ میدهد.
      از هر منظر که به آن نگاه کنیم، نفع کشور های غربی را در پی خواهد داشت که به‌طور نمونه به ذکر چند نمونه آن اشاره می‌کنیم.
     اولاً اینکه تند روان غیر اسلامی وسیله این سیاست‌ها قرارگرفته و سرگرم این بازی سیاه می‌شوند.
     ثانیاً مسلمانان را در چرخه انحطاط نگه میدارد و سدی در مقابل بالندگی آنان می‌شوند.
     ثالثا این هرج و مرج باعث آسوده‌خاطر بودن و حفظ وضع موجوده بوده و برای تأمین نیازهای خود به راحت‌ترین شیوه دسترسی پیدا می‌کنند و موج افراط‌گرایان و بنیادگرایان دینی اسلامی نیز در این زد و خورد ها مورد تاخت‌وتاز قرار خواهند گرفت.
    رابعا نگرانی هانتینگتون و یا برخورد تمدن ها را رفع میکند.
با این حال واکنش ما در مقابل این وضعیت چیست ؟
    ما یاد گرفته‌ایم که خلأهای دیگران را پیدا و توجهی برای برائت خود حاصل کنیم
    ما یاد گرفته‌ایم دولت را مقصر اصلی بشماریم
    ما یاد گرفته‌ایم نقدمان را با جنگ و سنگ آغاز کنیم
    ما یاد گرفته ایم روح قبیله را در خود پرورش دهیم
     بلی حالان که هر فرد به‌مثابه یکی از واحدهای ساختمان یک جامعه محسوب می‌شود و نقش خودش را در جایگاه که قرارگرفته دارد و دولت‌ها از درون ملت‌ها سبز می‌شوند متأسفانه ما مسلمانان همواره در فروعات توجه داشته‌ایم از چگونگی بستن دستارگرفته تا بلند کردن ریش، چرخ دادن تسبیح، تکفیر کردن دیگران بیرون نشده‌ایم وهیچگاه برای وحدت تن به هیچ‌گونه محور سازی که بتواند ما را دورهم جمع کند نداده‌ایم حتی دین هم امروزه ما را نتوانسته دورهم جمع کند به دلیل اینکه ما در طول تاریخ تفاهم وهم پذیری را تمرین نکرده‌ایم و ما دچار یک ناهمگونی تاریخی مستمر و پرتنش تعصب زا بوده‌ایم.
     یگانه عنصر بزرگ که برای محوری سازی ما افغان‌ها می‌شد بر آن امیدوار بود دین بود وقتی دین در این کشاکش ناتوان بماند به‌یقین که فرهنگ (زبان )، نظام‌ها، نخبگان سیاسی، و یا هر منافع ملی دیگری به مشکل و موانع مواجه خواهد شد.
     تنها راه بیرون رفت از این‌همه به‌هم‌ریختگی‌ها افق کوچکی که از دور مینماید تحول خزنده علمی و روشنفکری توأم با روشنگری واحدهای اجتماعی مثبتی هستند که خیر و صلاح جامعه را در هم پذیری همه اقشار با حرمت و احترام به عقاید و دیدگاه‌هایشان است.
     ما در مرحله‌ی قرار نداریم که خود را غرق کشمش‌های کنیم که از هم رکابی با دیگران عقب بمانیم دکتر نجیب الله رئیس‌جمهور پیشین افغانستان دریکی از سخنرانی‌هایش جمله زیبای را بیان کرده بود که لازم میدانم نقل‌قول کنم و پیش از آن من وابسته به هیچ  گروه، قوم و حزبی نیستم و معیار برتری هر انسان آگاه و فهمیده‌ ی (انسانیت) است و بس .
گفته بود: ( اگر من بگویم که منم – و اگر تو بگویی که منم ) نه منم و نه تویی ( اگر من بگویم که تویی – و اگر تو بگویی که منم ) هم تویی و هم منم.

به امید تحمل، هم پذیر و وحدت همه‌ی افغان‌ها.
با احترام
ادیب «معصومی»