آرشیف

درقریه جات اطرف شهرفیروز کوه دختری بیست سال قبل بدون رضایت خودش ازطرف خانواده اش با پسر کاکایش نکاح شد.
او درحالیکه با این پیوند رضایت نداشت اما تصمیم پدر را محترم شمرد وبه خان شوهر رفت لیکن بعداز چند شب دوباره بخانه پدر آمد وبه این ازدواج اجباری تن نداد.
ازآن زمان  تاحال بیست سال میگذرد که او  در خانه پدر بود وبه خانه شوهر نرفت هرچند پسر کاکایش پا فشاری کرد که به خانه بیاید وبه زنده گی زنا شوی ادامه بدهد ولی اوبه  تصمیم واراده اش استوار باقی ماند وبه حرف هیچ کس نکرد وبه مخالفت خود ادامه داد.
درین مدت بیست سال دیگر هرگز به خانه شوهر نرفت وکسی هم نتوانست که اورا قانع سازد با به زنده گی خلاف میلش سازگاری کند.
روزگار به حق آن دختر جفا کرده بود ولی او باعزم واراده قوی خواست که در قریه خویش به ازدواج اجباری جواب رد بدهد وبه دیگران بفهماند تادیگر کسی دختر خودرا بدون رضایتش به شوهر ندهند.
او میدانست که این رسم نا پسند حیات خیلی از دختران را برباد  داده ودر اینده هم  برباد خواهد داد ولی خودرا قربانی این رسم کرد تا دیگران نجات یابند.
پسرکاکایش هم با کینه وکدورت نخواست که اورا طلاق بدهد وباهمان باور نادرست که از زن نمیگذرم گذاشت تاعمرنازنین دختر به باد فنا رود.اما سرانجام پسرکاکایش نا امید شد ودانست که بر عزم واراده او هیچ رخنه نمیتواند وارد کند،با همکاری بزرگان قریه دختر را از بند نکاح نا صحی رها کرد.
دختربا صبر وتحمل رنج برای مردم قریه  درس داد که دیگر دختران خودرا مانند حیوانات بدون رضایت شان به فروش نرسانند. واصول واحکام دین مقدس اسلام را رعایت کنند.
وبعداز بیست سال توانست که  ازدواج اجباری را درقریه بی بنیاد وخلاف شرع معرفی کند و والدین را متیقین سازد که شایسته است تا از حکم شرعیت سرپیچی نکنند و به سرنوشت دختران شان بازی نه نمایند وازین جهالت وخرافات رهای یابند. اودرین اواخر به خواهش ومیل خودش به نکاه یک مرد دیگر درآمد ورسم ناپسند قریه را بی اساس ساخت.
دختر با وجودیکه عروسی کرده بود اما با شوهر خود همبستر نشده وتاهنوز دختر باقیمانده است. او الگوی متانت وپایداری برای دیگران است.
در شهر وقریه جات ما دیده میشود که حادثات فرار از منزل بی پیشینه  شده است، لیکن عوامل ودلایل آنرا همه میدانند ولی بازهم از قانون خدا وحکم شرعیت سرباز میزنند ودختران خودرا به جبر وزور به شوهر میدهند درحالیکه نکاح زور وخلاف میل دختر صحت ندارد. والدین گرامی باید بدانند که تا چه وقت به این لکه ننگین ادامه میدهند وباعث شرمساری وخجالت خود میشوند. با وجودیکه میدانند که ازدواج های اجباری نتیجه نمیدهد بازهم متوصل به ازدواج های نا مشروع میشوند. دیده شده که دراکثریت روستاها پدران دختران خودرا زیر سن به شوهر میدهند ویا به شخص پیر وپخته سن ویا شخص زندار بخاطر گرفتن پول مجبور به ازدواج میکند که هم بخود وهم به اولاد خویش ظلم میکنند.
باید گفت کسیکه دختر خودرا به زور به شوهر میدهد فرار ازمنزل را حق آن بداند وخودرا بجای خودش قرار دهد اگر کسی زنی را بدون رضایت او برایش نکاح کند چه خواهد کرد. ما باید درپی نابودی رسم ورواج های خرافانی وناپسند خلاف شرعیت باشیم. وهمچنان وظیفه دولت، علما، بزرگان قوم ووالیدن است تا جهت جلوگیر از ازدواج های خلاف شرعیت بکوشند وبرای مردم آگاهی دهند تادیگر دختران شانرا به جبر وزور به شوهر ندهند.البته وظیفه دولت درین راستا باید اجرایی باشد ومطابق قانون لازم است که به کسانیکه دختران معصوم خودرا بخاطر پول ومال بدون رضایت شان به شوهر میدهند جزا بدهند وبه ارگانهای عدلی وقضای معرفی کنند. که متاسفانه تاحال دولت که لاف از حقوق بشر میزند این کار را نکرده است.بیاید بخاطر جلوگیری فرار ازمنزل ازدواج هارا شرعی انجام دهیم ودختران خودرا به سن قانونی وبه رضایت شان به خانه بخت شان روان کنیم تا برای همیشه جلو فرارازمنزل گرفته شود ودیگر کسی شاهد این حادثه  ننگین نباشد.

پایان
فیروزکوه
جوزا 1395
محمددین محبت انوری