آرشیف

در کاسه ی فقیر زند موج اشک غم
سرجوش مَی به جام غنی ریخت روزگار

هم میهن گرامی پر سینه لخت خون
   دوزخ ز خــون سرخ شما سوخت در شرار

آید صدای ناله ی پر سوز اهل دل
    میهن فــــــروش سفله وطن باخت در قمار

چون طفل بازی گوش فضا میزنم به سنگ
   از ریزش تگرگ شود روز شام تار

بیچاره ام ز بزم٬ حـــریفان بریدنم
 چون مهره ی خزف که کشند از حریم تار

هر چار پای بسته ی زنجیر بولهب
     دارد مقـــــــــــــام و کرسی دزدان نامدار

ما را زبون دشمن دون ساختی چلی
    دیگــــــر به درد کس نخورد تیغ ذوالفقار

تیر و کمان به چادر زنگ است در حجاب
   کی سنگ های ریزه فرو افتد از مدار

فرسایشی است جنگ کنون از دیار دور
     پرواز بال راکـــت و اقمار و کارزار

هرگز پیاده راه به جنت نمی بری
     در رخش توپ و تانگ و سکر میشوی سوار

تا کی اسیر چنگ خرافات قرن جهل
   گــــــــــیرد غـــــزال دید مرا هاله ی غبار

آخر چرا خریست درین ملک ذولهیب
   الکن سخـــــنور است وَ یا جغد در سحار

نور امید سر زند از روزن زمــــــان
     آید همای بخـــــــــــت لب بام این دیار

افتد کلاه گــــــردش خورشید بر زمین
     دوزد خرد به پیکر ما جامـــــه ی وقار

فرخاری شام تیره کشد پای زین حریم
از آستین شرق شود مــــــــهر آشکار