آرشیف

چو صیدی بـسته در فتراک دشمن
گرفـــــــــــــــتار جهانخوار لعینیم

یتیم و بیـــــــــوه در چنگال فقرند
به ما ننگ است اگر بی غم نشینیم

" من و تو هــــــر دو انسانیم آخر" 
زبـــــــــون پنجه ی فقر و غمینیم "

اگر تــــــو من شوی و من شوم تو
سرانگشت سلیــــــــمان را نگینیم

سر ظلمت به سنگ صخره کوبیم
به فرق جـــــــــــهل مشت آهنینیم

ز کارم بشگفد گــل غنجه در باغ
گـــــــــلاب از دامن گلبن بچــینیم

ز وضـــــــــع نابکار سفلــه پرور
به همـــــیاری٬ ره دیــگر گزینیم

شــــــــــود آیینه ی اندیشه صیقل
روان تا برج چـــــــــرخ آتشینیم

چو زنبور عـــــسل همخانه باشیم
به جام کـــــــــــام انسان انگبینیم

ز زخم سینه ی میهن چکد خون
به درمانــــــش به والله و رهینیم