آرشیف

در جهان امروزی هیچ ملتی در انزوا بسر نمیبرد،همه باهم به گونه یی به یکدیگر در آمیخته شده اند;ملت ها از ابعاد مختلف وابسته گی های گوناگونی به هم دارند،همین وابسته گی و انضمام بین کشور ها به مفهوم آغاز جهانی شدن میباشد.جهانی شدن یک پدیده وسیع سیاسی،اجتماعی،فرهنگی واقتصادی میباشد .
همانند بسیاری از پدیده های اجتماعی نمی توان یک تعریف مشخص و عام را برای آن ارايه کرد، مراحل ابتدایی جهانی شدن از همین جا آغاز میشود که فردی یا گروهی… از منطقه و زادگاه خود به جاهای دورتر سفر میکند; در نتیجه این سفر این فرد افکار،زبان و فرهنگ خود را به جاهای دیگر انتقال میدهد و در عین حال از فرهنگ و نظریات منطقه دیگر متاثر گردیده و آنها را به منطقه خود می آورد و اینجا با انتقال فرهنگ،زبان و ایده فاصله بین آنها کم شده ، چیز هایی بین باشنده گان دو منطقه شریک گردیده و بایکدیگر وابسته گی پیدا میکنند.هر گاه همین مثال یاد شده را وسعت بدهیم،تمام ملت ها در جهان به همان گونه باهم در آمیخته میشوند.
به گونه مشخص تر میتوان گفت که جهانی شدن عبارت است از پروسه انضمام بین المللی است که در اثر تبادل افکار،نظریات ، تولیدات و بخش هایی از فرهنگ ملت ها بوجود می آید و یا هم به عباره دیگر گفته میتوانیم که جهانی شدن پروسه دوامداری است که اقتصاد های منطقوی ،جوامع و فرهنگ ها ابعاد جهانی پیدا میکنند و بایکدیگر مدغم میشوند;اقتصاد های ملی بخاطر دانش بین الملل و ارتباطات در اثر توسعه علوم و فن آوری به اقتصاد های جهانی داخل میشوند.در این حالات عوامل اصلی تقویت کننده این پدیده تجارت ، مهاجرت و سرمایه گذاری های خارجی میباشد.
وسعت دهنده مفکوره (جهان هموار) ژورنالست مشهور توماس فریدمن میگوید: تجارت جهانی،فراهم سازی فرصت ها برای حرکت منابع تولیدی ،سهل ساختن عرضه خدمات و منابع سیاسی جهان را تغیر داده است;تغیرات بهتر و بد تر. جهانی شدن در طول سالیان متمادی مخالفان خود را نیز داشته است، بعضی ها به این باور هستند که جهانی شدن مرحله آخری و مبالغه آمیز نظام سرمایه گذاری است که خود میتواند موجب فروپاشی این نظام گردد;دانشمند بزرگ اسلام علامه قرضاوی در این باره اظهار نظر کرده میگوید : جهانی شدن به مفهوم غرب گرایی، امریکایی سازی و بلاخره شکل جدیدی از استعمار است که کشور های توسعه یافته میخواهند ملت های عقب مانده جهان سوم را در قید افکار وسیاست های خود قرار بدهند.