آرشیف

بتاریخ 10 جدی 1393، در تالار لیسۀ استقلال، زبیرحاتمی ژورنالیست نامدار با تعدادی از هموطنان ما ، در یک حملۀ تروریستی شهید شد. در همان لحظات اول خطر ، حاتمی با درک وضعیت ، مردانه وار بر تروریست یورش برد و بر اثر منفجر شدنش، خود را فدای دیگران کرد. از خود گذری حاتمی باعث کاهش تلفات احتمالی گردید ، یادش گرامی باد.
سازمان ژورنالیستان بنام « نی» جایزۀ طراحی نمود که هرسال به شجاعترین شخصیت در عرصۀ مطبوعات و رسانه های همه گانی ، داده شود. مستحق اولین جایزۀ «شجاعت حاتمی» از میان کاندیدان ، احمدسعیدی شناخته شد و درست در سالروزشهادت حاتمی (10 جدی 1394) جایزۀ متذکره برای سعیدی اهدا گردید. ضمن عرض تبریک برای دوست ما سعیدی، آنهای را شادباش میگوییم که هموطنان آگاه، دلاور و نامدار ما را تقدیر می کنند. و اما احمد سعیدی : خیال می کنم کمترکسی باشد که با مطبوعات و تلویزیون ها آشنایی داشته و سعیدی را نشناسد ، او نیازمند توصیف نیست ، انسان با تمکین، عاقل، آگاه، بابصیرت، بافرهنگ، بلندهمت، تحلیلگر، پراگماتیست، با خبر از اوضاع جهان و منطقه، وطن دوست و حساس می باشد، از هرنوع تعصب قومی ، زبانی ، سمتی ، منطقوی نفرت دارد، حقبین و حقگوی است.
در طول حکومت کرزی ، دستگاه دولت را سرسختانه نقد میکرد، زمانی که حکومت مذکوربه پایان رسید ، به دیدارکرزی رفت و او را احترام کرد. وقتی خبرشد که 10 نفر هموطنان هزارۀ ما، منجمله یک دختر 9 ساله ، به شهادت رسیده اند ، فریاد کشید و زار زار گریست، زمانیکه فرخنده را کشتند، برجهالت نفرین گفت، وقتی شنید در میدان فوتبال یکی از مناطق پکتیکا هموطنان بیگناه ما، قتل عام شدند ، یک شبانه روز ازغم و اندوه، غذا خورده نتوانست، زمانی که رخشانه را سنگسار کردند ، از خشم و نفرت ، نزدیک بود دیوانه شود و صدها مورد ازین گونه.
سعیدی دلاورانه و بی هراس تا آنجا سخن حق و حقیقت گفت که ، سگان بی بند و بار نفرین شدۀ روزگار ، به سراغش آمدند و خواستند او را ترور کنند ولی زنده ماند ، بیاری هموطنان حقشناس تداوی گردید. بلی او مرد شجاع درعرصه رسانه هاست .